Θίσβη & Πύραμος

ΘΙΣΒΗ ΚΑΙ ΠΥΡΑΜΟΣ

Κάποτε ζούσε μια πανέμορφη νύμφη, η Θίσβη, κόρη του ποταμού Ασωπού. Μια μέρα καθώς έλουζε τα μαλλιά της στον ποταμό, την είδε ένα νεαρό παληκάρι που σταμάτησε εκεί για να ξεδιψάσει το άλογό του. Τον έλεγαν Πύραμο κι ήταν θνητός γι αυτό κι η Θίσβη δεν αγχώθηκε να κρυφτεί καθότι οι θνητοί δεν βλέπουν τα αιθέρια πλάσματα. Όμως ο νεαρός που ονομαζόταν Πύραμος την είδε και θαμπώθηκε έτσι όπως έστεκε σαν οπτασία.

«Στάσου μην φεύγεις! Πες μου μόνο το όνομά σου!» της φώναξε καθώς την είδε να απομακρύνεται. Η νύμφη κοντοστάθηκε και δεν ήξερε αν έπρεπε να φοβηθεί που ένας άνθρωπος μπορούσε να τη δει ή να κολακευτεί απ΄το θαυμασμό του.

«τι θα κάνεις για να το κερδίσεις;» του απάντησε κι εξαφανίστηκε στην απέναντι όχθη του ποταμού. Ο Πέραμος έτρεξε παντού για να την βρεί όμως ήταν σαν να την κατάπιαν τα νερά. Την επόμενη μέρα ξαναπήγε στην όχθη αλλά η νύμφη δεν εμφανίστηκε. Πήγε και την επόμενη. Και την μεθεπόμενη. Και συνέχισε να πηγαίνει για 10 συνεχόμενες μέρες χωρίς να την συναντά πουθενά. Μέχρι που η νύμφη τον επιβράβευσε για την επιμονή του με το να εμφανιστεί ξαφνικά μπροστά του την δέκατη μέρα πάνω σ’ ένα κλαδί. «Θίσβη με λένε» του είπε παιχνιδιάρικα. Και βάλθηκε να τρέχει τσαλαβουτώντας τα πόδια της στο νερό. Ο Πύραμος έτρεξε από πίσω της και για ώρες κυνηγιόντουσαν ανάμεσα στα δέντρα. Κάποια στιγμή οΠύραμος κατάφερε να πιάσει το χέρι της και την τράβηξε μαλακά να κάτσουν σε μια πέτρα. Εκεί άρχισαν να διηγιούνται ο ένας στον άλλον ιστορίες, η μεν Θίσβη του έλεγε από τον αιθέριο κόσμο και ο δε Πύραμος  από τον κόσμο των ανθρώπων. Πόσο αταίριαστοί κόσμοι...μα πόσο ενθουσιασμένοι ήταν οι δυό τους που μοιραζόντουσαν τις διαφορετικές εμπειρίες τους. Εκείνη την στιγμή ηταν που αντάλλαξαν και το πρώτο τους φιλί. Έσμιξαν τα κορμιά τους κι ένωσαν τόσο όμορφα για μερικά λεπτά αυτους τους δύο αταίριαστους κόσμους. Εκείνο το απόγευμα όλο το δάσος τραγουδούσε τον έρωτά τους. Τα νέα όμως έφτασαν και στα αυτιά των θεών που δεν θα επέτρεπαν αυτή τη σχέση της νύμφης με τον θνητό και τους χώρισαν. Η Θίσβη μην μπορώντας να δει τον αγαπημένο της άρχισε να χάνει την μορφή της και να μετατρέπεται σε λίμνη από δάκρυα. Κι ο Πύραμος όπου και να την αναζήτησε, δεν την ξαναείδε από εκείνο το απόγευμα. Δεν τον ένοιαζε πια τίποτα απ΄τον κόσμο των ανθρώπων και τερμάτισε την ζωή τους. Οι θεοί κατάλαβαν τη σκληρότητά τους και το μέγεθος της αγάπης του παληκαριού με τη νύμφη και αποφάσισαν να μην τους ξαναχωρίσουν.  Έκαναν τον Πύραμο ποταμό και τη Θίσβη πηγή. Ο Πύραμος διέρρεε τη χώρα των Κιλίκων, ενώ το νερό της Θίσβης γινόταν ρυάκι και συναντούσε τον ποταμό αυτό, όπου και χυνόταν.

Φτερωτό λουλούδι

Σε τούτο εδώ το πεύκο, κατοίκησαν δυό όμορφες πέρδικες. Έφτιαξαν την φωλιά τους και ζούσαν ευτυχισμένα. Οι άνθρωποι θαύμαζαν το αγαπημένο ζευγάρι. Περάσανε τα χρόνια κι εκείνα γέρασαν. Τα πήρε ο θεόςκι έμεινε η φωλίτσα πάνω στο πεύκο μαζί με τα φτερά τους, σημάδι του έρωτά τους που φώλιασε εκεί. Με τον καιρό τα φτερά τους ζήμωσαν τον κορμό και σχημάτισαν λουλούδι φουντωτό.

Αγάπη Βολτέζου

Η βάρκα του Ινδού

Μια φλύδα ενός πέυκου, απόφαση πήρε να αποχωριστεί τον κορμό του. Ταξιδάκι να κάνει στα κρυστάλλινα νερά ενός ποταμού. Α! Τι δροσιά αυτά τα νερά έχουν! Κι εκεί που δροσιζόταν, ζήλεψαν τα πουλιά και την έκαναν βαρκούλα για να παίξουν. Φέρανε και κουλουδάκια, καρύδια και σπόρους, πάρτυ να κάμουν σωστό! Και μια πεταλουδίτσα, στην άκρη εκάθησε να ακούσει την φλύδα που σιγοτραγουδούσε ιστορίες στο ταξιδάκι της αυτό.

Αγάπη Βολτέζου

Το πεύκο και η Αγάπη

Mια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα πεύκο που μεγάλωνε στον κήπο μιας πολύ αγαπημένης οικογένειας. Είχε και μια καλή φίλη την Ελιά αλλά και μια πανέμορφη γειτόνισσα, την Ροδιά.

 Όμως η αγαπημένη του φιλενάδα ήταν το μικρό κοριτσάκι της οικογένειας που το έλεγαν Αγάπη.

η Αγάπη ήταν ένα πρόσχαρο κοριτσάκι που αγαπούσε όλα τα δέντρα αλλά είχε ιδιαίτερη αδυναμία στο Πεύκο. Καθόταν μαζί του και του εκμυστηρευόταν τα πάντα, το αγκάλιαζε και τον Πεύκο την κερνούσε το ρετσίνι του. Το κοριτσάκι αυτό μεγάλωσε, έκανε δική της οικογένεια και έγινε μια δημιουργική γυναίκα. Το Πεύκο όμως αρρώστησε κι ήταν ώρα  να κλείσει τα μάτια του.

η Αγάπη ρώτησε περίλυπη το Πεύκο τι να κάνει για να το σώσει.

'' γλυκιά μου Αγάπη, από τότε που φύτρωσα στην Γη  έχω καταγράψει ιστορίες κι όνειρα στον κορμό μου. Αν θέλεις να με κρατήσεις ζωντανό θα βάλεις όλη την τέχνη σου με την βοήθεια της Ροδιάς και της Ελίας και θα φανούν τα μυστικά που έχουν χαραχτεί στον κορμό μου. Θα κοπιάσεις αλλά όλη αυτή η ενέργεια θα μετατραπεί σε αγάπη και καλοτυχία σε όποιον τα δώσεις! Τα ξωτικά θα σου δώσουν έμπνευση να δημιουργήσεις όμορφα αντικείμενα που θα ψιθυρίζουν τις μαγικές ιστορίες απ΄το βασίλειο των Σοφών Δέντρων.....για όσους βέβαια διαθέτουν την ικανότητα να τις ακούσουν!

Η Αγάπη λοιπόν ακολούθησε την επιθυμία του Πεύκου και δημιούργησε μια πολύ όμορφη χειροποιήτη συλλογή για να διακοσμήσετε τον προσωπικό σας χώρο ή να χαρίσετε στους αγαπημένους σας σκορπίζοντας αγάπη, ευδαιμονία και καλοτυχία!

Τhere was a little girl named Agapi which means Love. That little girl grew up in a large yard near the lake and her only friend was the pine-tree her father had planted. As she was growing near that wise tree, she begun to listen the spirits of the wood. The girl became a woman, she started a family and the pine-tree after all these years became ill and they had to cut it down. Agapi loved that tree and wouldn’t consider it to die. Although she was a mature woman with kids, she never stopped listening the whispers of the wood spirits. So she decided to share with all the world the stories that are curved inside the pine-tree’s peel. She makes home decorations to bring Luck, Abundance and Joy into your house. And perhaps…a tale from the fairy world.