Και στα δικά σας!

«Πότε θα παντρευτείς;» Παραμένει ακόμα η μόνιμη ερώτηση όταν πλησιάσεις κάποια συγκεκριμένη ηλικία. Και γιατί να υπ-ανδρευφθείς, για να μιλάμε και σωστά ελληνικά, θα θέσω εγώ το ερώτημα.

Από μικρές τα περισσότερα κοριτσάκια παίζουν με την Barbie κι ονειρεύονται να γίνουν πριγκίπισσες. Γαλουχούνται μετά με την ιδέα ότι αυτή η σπουδαία μέρα είναι μια φορά κι έναν καιρό που θα εισέλθουν πριγκιπικά φορώντας νυφικό με μακριά πλουμιστή ουρά, τιάρα και όλα τα συναφή στην εκκλησιά.

Τα αγοράκια πάλι, περνούν την φάση του «δεν παντρεύομαι, δεν παντρεύομαι, εγώ δεν συμμαζεύομαι», μέχρι να πειστούν ότι δεν τα βγάζουν πέρα μόνοι τους, ή στην καλύτερη περίπτωση να ερωτευτούν και να ενδώσουν.

Κι αφου ενδώσουν και πάρουν την απόφαση, να έχεις και την άλλη να σου πατάει το πόδι με το 12ποντο στο άκουσμα της φράσης : «η δε γυνή να φοβήται τον άντρα».

Χρυσές μου ένα λάθος έκανε ο μεταφραστής πριν εκατοντάδες χρόνια γιατί δεν του έβγαινε σε ρίμα το «σέβεται» κι εσείς βαλθήκατε να τους ξενυχιάσετε όλους! Λες κι είναι το μόνο έθιμο που πρέπει να ακολουθήσετε κατά γράμμα.

Με κάτι τέτοια το ιερό μυστήριο, μόνο μυστήριο δεν λέγεται πια, αλλά πανομοιότυπο και βαρετό show.

 Οι πιο πραγματιστές προσπερνούν το πανηγύρι και προτιμούν να υπογράψουν το συμβόλαιο ζωής σε κάποιο δημαρχείο. Αυτούς τους σέβομαι πολύ περισσότερο από κείνους που  που επιθυμούν διακαώς να ακολουθήσουν τον παραδοσιακό τρόπο, όπως διατείνονται, τα σκαλιά της εκλησίας, αγνοώντας όμως ποιο είναι το αληθινό νόημα αυτής της παράδοσης.

Ο γάμος σίγουρα δεν είναι μια επιδείξη για το ποιο ζευγάρι έκλεισε το καλύτερο κτήμα. Ο γάμος είναι μια πνευματική άσκηση. Η υπέρτατη ίσως, καθ’ότι ο σύντροφος σου ως καθρέφτης σου, θα σε βοηθήσει μέσα από αλλεπάλληλες συγκρούσεις, θυσίες και συγκινήσεις να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, το πνεύμα σου.

 Ναι σωστά διάβασες. Μιλάω για το πνεύμα μας, αυτό που το σπάμε σε χίλια κομμάτια με τις καθημερινές μας σκοτούρες, που αδυνατεί να βιώσει.

Και βιώνει με την ψυχική ανάταση. Όταν γνωρίσεις αυτόν ή αυτήν που όχι απλά σε κάνει να σκιρτά η καρδιά σου(για τις κυρίες) ή αιματώνει κάθε σημείο του κορμιού σου (για τους κυρίους), αλλά φουσκώνει η ψυχή σου κάθε φορά που μιλά.

Οι περισσότεροι άνδρες αν τους ρωτήσεις ποια έχουν σκοπό να νυμφευφθούν, θα σου απαντήσουν απλά: « αυτή που θα με εμπνεύσει να θέλω να κοιμάμαι και να ξυπνάω μαζί της καθημερινά». Θα τον εμπνεύσει σαν γνήσια νύμφη δηλαδή. Εξ ου λοιπόν το ότι ένας άνδρας νυμφεύεται και δεν παντρεύεται, εκτός κι αν πρόκειται για έναν άλλον άντρα στην Ολλάνδια.

Επαναφέρω το σωστό νόημα των λέξεων γιατί κάπου στο πέρασμα των χρόνων, έχουμε χάσει τις έννοιες. Ας πούμε τραγουδάμε οι γυναίκες στα κρυφά μέσα μας, σαν άλλες Beyonce, το ‘’put a ring on it’’ και μας διαφεύγει τι συμβολίζει η πολυπόθητη χρυσή βέρα.

Η βέρα είναι ένας κύκλος, το τελειότερο σχήμα για τους μαθηματικούς. Το πιο τέλειο γιατί δεν έχει γωνίες. Στις γωνίες πέφτεις και σκοντάφτεις. Δυο άνθρωποι λοιπόν που έχουν εξομαλύνει τις γωνίες της ψυχής τους, ή είναι διατεθειμένοι να το κάνουν για την αγάπη τους, σχηματίζουν έναν κύκλο. Μια χρυσή ρόδα που γυρίζει απ΄τη μια καρδία στην άλλη.

Αυτό το σύμβολο οι άνθρωποι το φόρεσαν στο δάχτυλο τους και ξέχασαν ότι στην ουσία χρειάζεται να διατηρούν αυτή τη χρυσή ρόδα ανάμεσα στις καρδιές τους. Κι αυτό το καταφέρνουν μόνο αν λειάνουν τις γωνίες.

Η βασική ουσία βέβαια που ξεχνούν οι άνθρωποι απ'τα γενηττάτα τους είναι η καθαυτή έννοια της λέξης άνω-θρώσκω.

Παραθέτω αυτό που διάβασα σε βιβλίο του Mikhael Aivanhov : Ο άνθρωπος είναι ένα ον του οποίου η πραγματικότητα ξεπερνά κατά πολύ την φυσική εμφάνιση. Αυτό το οποίο περιφέρεται εδώ πάνω στην Γη έιναι η ουρά του, το κατώτερο εγώ που πρέπει να ενωθεί με το κεφάλι, το Ανώτερο Εγώ που βρίσκεται ψηλά στον Ουρανό.

Όμως ο άνθρωπός δεν έχει πραγματοποιήσει μέσα του αυτόν τον γάμο παρά μόνο έξω από αυτόν. Παντού κάνει συνδέσεις, ενώσεις, δεσμούς, τοποθετεί κυκλώματα, στα εργοστάσια, στις διοικήσεις,στην πολιτική, στις οικοδομές, παντού ΕΚΤΟΣ απ΄τη Συνείδηση του.

Και το πέπλο, που όλες σνομπάρετε διότι δεν είναι πια της μοδός, υποδηλώνει το εξής: Ο άντρας σηκώνει το πέπλο, πετώντας το ψέμα της δυαδικότητας κι αντικρύζουν μαζί οι δύο ψυχές, το φως της αλήθειας: Ότι όλα στη φύση προορίζονται να γίνουν ένα.

Μεγάλη προσοχή.Όχι ένα έτσι ώστε να πνίγει ο ένας τον άλλον. Αλλά όπως έλεγε ο Κhalil Gibran χαρακτηριστικά: Αφήστε  να υπάρχουν αποστάσεις στην ένωσή σας. Αφήστε τήν αγάπη να είναι σα μιά κινούμενη θάλασσα ανάμεσα στις ακτές των ψυχών σας και τούς ανέμους του ουρανού να χορεύουν ανάμεσά σας.

Τόσο απλό κι όμως τόσο δύσκολο στην πράξη. Εν τέλει ο γάμος είναι μια πρόκληση. Καλές οι βουτιές στη θάλασσα, αλλά έχεις τα κότσια να κάνεις βουτιά στην ψυχή σου και μέσω του συντρόφου σου να σε γνωρίσεις;

Challenge accepted εγώ θα πω.

O δρόμος του Ήρωα και οι Gamers

Περιμένωντας στην ουρά των ταμείων για να πληρώσω το δωράκι που πήρα, κάποια νεαρά αγόρια με κοιτούσαν με μίσος. Και πως όχι αφού άρπαξα απ΄το ράφι το πρόσφατο expansion του WOW (αka World Of Warcraft videogame), το Lords of Draenor συγκεκριμένα. 

 Όχι, gamer δεν είμαι και ούτε φυσικά αποσκοπώ να κάνω διαφήμιση στην Blizzard.

Απλώς το συγκεκριμμένο δημοφιλές videogame είναι συνυφασμένο με την έννοια του ‘’καψίματος’’ όπως το λένε στην αργκώ των gamer. Εκατομμύρια άνθρωποι άνα τον πλανήτη έχουν βγάλει ρίζες μπροστά στην οθόνη του Η/Υ τους, παίζοντας ή μάλλον αφιερώνοντας την ύπαρξή τους στην εικονική πραγματικότητα.

Τι είναι όμως το τόσο θελκτικό στο να ζεις δεκάδες εικονικές ζωές ξεχνώντας τον έξω κόσμο σου;

Μα φυσικά η μαγεία αγαπητέ μου αναγνώστη! Γιατί άλλωστε έκοψαν τόσα εισητήρια οι ταινίες Harry Potter και Lord of the Rings κι έγιναν ανάρπαστα τα βιβλία; Όλοι ψάχνουν απεγνωσμένα την μαγεία.

Όλοι ψάχνουν να λύσουν τα προβλήματα τους με κάποιο μαγικό τροπό αλλά ω τι είρωνια, κανείς δεν πιστεύει στη μαγεία!

 Η τεχνολογία όμως και δη ο εικονικός κόσμος των videogames κρύβει οπωσδήποτε κάτι το μαγικό.
Ο ίδιος ο προγραμματισμός ενός εικονικού κόσμου μέσα από αριθμούς και κώδικες, είναι κάτι το θαυμαστό.

Ξωτικά, Νεράιδες, Νάνοι, Θεοί, Μάγιστροι, Τιτάνες, Τρολς, όλοι έτοιμοι να πορευτούν μαζί σου σε μια συναρπαστική περιπέτεια.

Από την ώρα που λένε τις πρώτες τους λεξούλες τα παιδιά, εισάγονται στον κόσμο των παραμυθιών, όπου όλα είναι δυνατά να συμβούν.

Αργότερα στο σχολείο μαθαίνουμε για τα μυθικά τέρατα που σκότωσαν ο Θησέας και ο Ηρακλής.  Η ιστορία και μυθολογία μας είναι πλούσια διαποτισμένη με πάσης λογής ήρωες , βάζοντας στο πετσί μας τον ηρωισμό ως φυσική συνέπεια και κατάληξη της πνευματικής μας ωριμότητας. 

Και ξαφνικά στην ηλικία της εφηβείας στερούμαστε την ανάπτυξη της φαντασίας και μας παίρνουν βάναυσα πίσω οτιδήποτε μαγικό. Με ποια απόφαση;

Και πάνω που μαθαίναμε τι σημαίνει ήρωας, μετατρεπόμαστε σε ρομπότ. Κι αναρωτιέται η μάνα, γιατί το παιδί της είναι κολλημένο στο PC κι αγνοεί τις υποχρεώσεις του. Κι αναρωτιέται αργότερα η γυναίκα «μήπως παραείσαι μεγάλος για να παίζεις videogames;»

 

Όχι κουκλίτσα μου δεν είναι. Θέλει να νιώσει ήρωας.Διότι στην εδώ πραγματικότητα το να σκύβεις το κεφάλι ακούγωντας τα κουραφέξαλα του αφεντικού, δεν θυμίζει τίποτα το ηρωικό.

Και μαζεύεται μια παρέα αγοράκια και δίνουν online ραντεβού για να κάνουν raid. Δηλαδή να ενώσουν τις διαφορετικές τους δεξιότητες ο καθένας, για να πολεμήσουν ένα μεγάλο τέρας που δεν γίνεται να το σκοτώσεις μόνο σου. Κάτι σαν την εκστρατεία του Ιάσωνα για την εύρεση του χρυσόμαλλου δέρατος.

Πόσο εποικοδομητικά μαθαίνουν τοιουτοτρόπως, ότι με την ενότητα και την συλλογικότητα μπορεί να καταπολεμηθεί το τέρας Οικονομική Κρίση, που θα βρουν μπροστά τους αργότερα.

Αλλά όχι. Οι γονείς θα ανυσηχήσουν και τα κοριτσάκια τους θα θυμώσουν, γιατί προφανώς δεν το αντιλαμβάνονται έτσι.

Πρέπει να διαβάσεις να περάσεις στο Πανεπιστήμιο! κι αν έχεις ήδη βγάλει το Πανεπιστήμιο και βρήκες μια δουλειά του...ανδρικού μορίου,που καμία σχέση δεν έχει με αυτό που σπούδασες, θα πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς για να την διατηρήσεις. Ξενυχτάς online ενώ δουλεύεις την άλλη μέρα; Τζηζ κακό!

Ξοδεύεις τον χρόνο σου άσκοπα ενώ θα έπρεπε να κοιτάξεις να σοβαρευτείς και να νοικοκυρευτείς. Αυτό διακυρύσσουν ότι είναι το νόημα της ζωής, το λεγόμενο happy ending.

«But Life is not about finding your happy ending. Life is full of quests» θα συμπληρώσω εγώ εναποθέτωντας την αγαπημένη μου ατάκα από την σειρά Οnce upon a time.

Τι ; δεν σας πείθει; Μα το έγραψε κι ο Καβάφης ...

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νa'ναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις(.....)

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν. 

Έιθε να βρείτε την Ιθάκη σας και μακάρι πραγματικά μακάρι, να μην είναι copy -paste, αλλά διαφορετική για τον καθένα σας.