Γιορτή των ΘΡΥΛΩΝ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ στο Polis Art Cafe

Θα μπορούσαμε άνετα να παραλληλίσουμε την σύγρονη ελληνική Επιστημονική Φαντασία με την ελληνική οικονομία. Και οι δύο κινούνται στη σφαίρα του φανταστικού, είναι αιθέριες, νεφελώδεις, με ισχνές υπάρξεις και δημιουργική ασάφεια, ενώ αμφότερες επιβιώνουν  με δανεικά και δάνεια. Δανειζόμαστε ας πούμε απ’τους σκανδιναβικούς μύθους ενώ έχουμε πλούσια μυθολογία σαν λαός ή δυσκολευόμαστε να δώσουμε ελληνικά ονόματα στους χαρακτήρες μας. Το γιατί συμβαίνει αυτό ανάγεται σε ιστορικά αίτια και δεν άπτεται σημασίας να το αναλύσουμε.

Για αρχή μέσα στις ανθολογίες ''ΘΡΥΛΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ'' συνυπάρχουν αντιπροσωπευτικά διηγήματα και των τριών κατηγοριών: Μαγικού Ρεαλισμού, επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Όταν πρωτοασχολήθηκα με τον χώρο δεν είχα ιδέα ότι υπάρχουν κατηγορίες ή ακόμα χειρότερα οτι  η λογοτεχνία του Φανταστικου θεωρείται παραλογοτεχνία. 

Αυτή η παρωχημένη αντίληψη ότι σοβαρή λογοτεχνία θεωρείται μόνο αυτή η οποία μιμείται τον κόσμο της υπαρκτής μας πραγματικότητας. Λες και η απόδραση στο φανταστικό στοιχείο είναι για τους αιθεροβάμονες και τους ελαφρόμυαλους. Για μένα και πιστεύω για πολλούς από σας, η λογοτεχνία του φανταστικού είναι άκρως διδακτική.

 Είναι υψίστης σημασίας ότι  μεσω της κουλτούρας των φανταστικών στοιχείων όπως των κομικ,των  σουπερ ηρωων, δρακων, εξωγηινων, στοιχειων,  αποδεχομαστε το διαφορετικο.

 Κι όχι μόνο το αποδεχόμαστε αλλά μπορούμε να εξερευνήσουμε κόσμους ασύλληπτους, να πλοηγηθούμε στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του μυαλού των ανθρώπων. Να δημιουργήσουμε ιδεατές πολιτείες ή και να μεταδούμε τις συνέπειες ενός κατεστραμμένου κόσμου.

Μπορούμε μέσω τον φανταστικών κόσμων που απλώνουμε στο χαρτί, να πιστέψουμε σ’εναν πλανήτη εξελιγμένο προς το καλύτερο. Κι εδώ να τονίσω πόσο σημαντικές είναι οι ευκαιρίες που μας έχουν δώσει οι Συμπαντικές Διαδρομές μέσω των συνεχόμενων διαγωνισμών να συμμετέχουμε στις ανθολογίες και να μεταδίδουμε κάθε φορά μια σπίθα μας, ένα κομμάτι του Σύμπαντος που έχουμε μέσα μας. Πάνω από 200 συγγραφείς εδώ και 10 χρόνια....θαυμαστό και μόνο να το ακούς!

 Κι ακόμα πιο πολύ θαυμαστό είναι το πόσοι συγγραφείς των ανθολογιών, είναι έμπειροι στην κοσμοπλασία.

Το πιο ενδιαφέρον στις ανθολογίες είναι ότι μπορείτε να διαλέξετε μέσα από σύντομα διηγήματα να τους γνωρίσετε, να ταυτιστείτε με όποιον κόσμο επιθυμείτε πραγματοποιώντας το στο τρένο, στο μετρό, στην απογευματινή σιέστα. Μικροί θρύλοι που μπορούν να σας ξυπνήσουν μέσα σας πιο μεγάλους θρύλους.

Συμμετέχω στην επόμενη ανθολογία που θα βγει το Μάιο με ένα αφήγημα που περιλαμβάνει στοιχειά της φύσης και κάνω την πρώτη μου αμυδρή προσπάθεια κοσμοπλασίας. Αν μου κάνετε την συνήθη ερώτηση από ποιον συγγραφέα του Φανταστικού είμαι επηρρεασμένη θα απαντούσα απ΄τον Neil Gaiman. Βέβαια ευελπιστώ στο μέλλον οι επόμενοι συγγραφείς που θα ερωτηθούν, να πουν ένα ελληνικό όνομα. Αυτό φιλοδοξούμε σαν οίκος με τις ανθολογίες αυτές.

Στα γραπτά μου ανέκαθεν από μικρή συνήθιζα να εισάγω ΜΕΤΑφυσικά στοιχεία όπως ονομάζονται, που εγώ βέβαια τα θεωρώ απλά φυσικά. Οι αέρηδες που μιλούν και οι νύμφες των δέντρων είναι στοιχεία όχι της ΜΕΤΑφυσης, αλλά της Φύσης. Ούτε και παραφυσικά θα τα λέγαμε.

 Είναι λογοτεχνία και όχι παραλογοτεχνία και αυτό το αποδεικνύετε εσείς οι ίδιοι οι αναγνώστες μέσω της στήριξης και αγάπης σας! 

Όσοι δεν μας έχετε διαβάσει, θα μας βρείτε εδώ
 http://universe-pathways.blogspot.gr/

Μια παραμυθένια παρουσίαση!

Ο προσφάτως απεβιώσας  φιλόσοφος και λογοτέχνης Ουμπέρτο Έκο είχε δηλώσει ότι  «Ο πιθανός κόσμος της αφήγησης είναι το μόνο σύμπαν στο οποίο μπορούμε να είμαστε απολύτως βέβαιοι για κάτι, καθώς μας παρέχει μια πολύ ισχυρή αίσθηση αλήθειας.»

Μια ενοποιός γραμμή συνδέει Το σύγχρονο ελληνικό παραμύθι με τις αρχαιοελληνικές μυθικές διηγήσεις , πράγμα που ερμηνεύει την μεταξύ τους θεματική, μοτιβολογική και υφολογική συγγένεια.

 Στα νεοελληνικά παραμύθια συνυπάρχουν αρχαιοελληνικοί δαίμονες με στοιχεία απ΄την ανατολή. Κι αυτό γιατί το παραμύθι κεντιέται πάνω σε στοιχεία της αρχαιότητας, του Βυζαντίου και της σκλαβιάς της τουρκοκρατίας.. Με την ανάπτυξη του εμπορίου στη Μεσόγειο και την εναλλαγή της κατοχής σε ορισμένα μέρη της Ελλάδας απο Τούρκους, Ρώσους κι Ενετούς, εισάχθηκαν λαικά παραμύθια από διάφορα μέρη της Γης, που συγχωνεύονται στη δική μας μυθολογία και τρόπο ζωής.

Το λαικό παραμύθι γεννιέται μέσα στα χάνια,τα καπηλειά και στις νυχτερινές βεγγέρες.

Για να κατανοήσουμε τα παραμύθια, πρέπει να μπορούμε να εισχωρήσουμε σε έναν άλλο χώρο, σε έναν άλλο χρόνο, σε μιαν άλλη πραγματικότητα.

Σ’ εκείνο το χώρο και το χρόνο όπου σαν παιδιά, σαν ανιχνευτές της πραγματικότητας μας, ρωτάμε: Ποιος είμαι, τι θέλω, που θέλω να πάμε… Η προσωπικότητά μας ψηλαφεί τα γεγονότα που θα της δώσουν ζωή: Μια φορά και ένα καιρό...

Είναι στο κάποτε, στο παντού και στο τώρα. Φεύγουμε απ’ το σύστημα και τα δεσμά του, μακριά από τους ανθρώπους που ανήγαγαν την κατάθλιψη σε παγκόσμια ασθένεια. Βρισκόμαστε όλοι σ' αυτό το χώρο: Είναι ΜΥΗΤΙΚΟΣ, ΑΝΕΞΙΤΗΛΟΣ, ΜΑΣ ΣΗΜΑΔΕΥΕΙ και μας αφορά όλους! Μικρούς και μεγάλους....

Η συλλογή ''Στην Ανέμη Τυλιγμένη’’ και αποτελείται από 39 παραμύθια παρακαλώ ,από Ελλάδα και Κύπρο και κυκλοφορεί απ΄τις εκδόσεις ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ.

Η πρώτη παρουσίαση στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε στο Polis Art cafe την περασμένη Κυριακή στις 28 Φεβρουαρίου κι είχα την χαρά να την αναλάβω εγώ. 

Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία: η παρουσία όλων των φίλων μου, η γνωριμία με τους υπόλοιπους εξαιρετικούς παραμυθάδες και ο απολαυστικός λόγος της Βίλιας Χατζοπούλου για την σημασία των μύθων. Είθε να γίνονται συχνότερα τέτοιες εξαίσιες εκδηλώσεις κι όσοι απέκτησαν το βιβλίο να ταξιδέψουν σε κόσμους μαγικούς!