BLOOD MOON: Το φοβερό ή της Αφθονίας;

Η Οκτωβριανή πανσέληνος ονομάστηκε από την παλαιολιθική εποχή, Ματωμένο Φεγγάρι ή αλλιώς Πανσέληνος των Κυνηγών (The hunter’s moon) διότι σηματοδοτούσε την κατάλληλη περίοδο για να κυνηγήσουν και να αποθηκεύσουν κρέας για τον κρύο χειμώνα. Η σελήνη φωτίζει ιδανικά, τα φύλλα έχουν πέσει αυτή την περίοδο και οι κυνηγοί μπορούν εύκολα να εντοπίσουν την λεία τους.

Όποιος βάζει το ρολόι στις 6.30 για να πάει στη δουλεία του  και ξύπνησε με το φως της Σελήνης σήμερα αντί για του Ηλίου, μπορεί ν’ αντιληφθεί πόσο έντονο είναι. Πλέον όμως αγοράζουμε το κρέας στο super market και δεν μπορούμε να συσχετισθούμε με την ευλάβεια που ένιωθαν οι τότε άνθρωποι ως προς τα φυσικά φαινόμενα που ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα με τον τρόπο ζωής τους.

 Όταν ακούμε blood moon στο μυαλό μας έχουμε φονικά, λυκάνθρωπους και  φοβερά τεκταινόμενα κι έχει συνδεθεί με πολλά κοσμοιστορικά γεγονότα. Σε όλες  τις προ-χριστιανικές αλλά και χριστιανικές παραδόσεις βέβαια, το αίμα είναι σύμβολο ζωής κι όχι θανάτου. Δεν θα εξετάσω πως  αντιστρέψαμε τους συμβολισμούς στη πορεία των χρόνων. Ίσως γιατί δεν διδαχτήκαμε ποτέ στο σχολείο την Ιστορία πίσω απ’ την Ιστορία..

Στα βιβλία εκείνα που ζωγραφίζαμε με στιχάκια, απεικονίζονταν τοιχογραφίες με κυνήγι ζώων, χοροί κυκλικοί και κερασφόρες φιγούρες.  Καθότι δεν είχαν βιβλία για να ζωγραφίσουν και το κύριο μέλημα τους ήταν πως να βρουν τροφή, οραματίζονταν τον εαυτό τους να πιάνει το θήραμα και χρησιμοποιούσαν τις ζωγραφιές για να βλέπουν τον στόχο τους.

Χόρευαν σε κύκλο λίγο πριν βγουν για κυνήγι για να ανυψώσουν την δύναμη τους, καθώς με τον επαναλαμβανόμενο ρυθμό οι παλμοί της καρδιάς ανεβαίνουν. Σε αντίθεση με τους σημερινούς κυνηγούς, σέβονταν την λεία τους. Δεν σκότωναν ότι βρουν μπροστά τους και δεν περιφρονούσαν ποτέ και κανένα ζώο, θεωρώντας ότι είναι καλύτεροι ως δίποδα με ανεπτυγμένο εγκέφαλο.

Όταν επέστρεφαν με τα τομάρια , τιμούσαν το πνεύμα του ζώου που σκότωσαν  και προσέφεραν ευχαριστίες με χορούς και ύμνους προς τον θεό ή θεά του κυνηγιού (ανάλογα με τον λαό). Λογικό είναι εφ’ όσον ερχόντουσαν σε επαφή με κερασφόρα ζώα, οι θεοί τους να έχουν αυτή τη μορφή. Πάνας, Άρτεμις, Mixcoatl, Cernunnos, ακόμα και στον Διόνυσο έχει προσδοθεί η μορφή του κερασφόρου θεού.

Η κατεξοχήν θεά του κυνηγιού είναι η δική μας Άρτεμις κι αργότερα Diana των Ρωμαίων. Θα ήθελα να σταθώ στον Cernunnos που είναι λιγάκι παρεξηγημένος. Απεικονίζεται να κρατά στο ένα του χέρι περιλαίμιο που συμβολίζει την αφθονία και στο άλλο ένα φίδι που λόγω του ότι αλλάζει δέρμα, συμβολίζει την αναγέννηση.

Έτσι αποξενωμένοι από την φύση που είμαστε, το μόνο που μπορούμε να αντλήσουμε από τη μορφή ενός φιδιού, είναι αρνητικά συναισθήματα. Κι όμως ακόμα και ο δικός μας ο Ερμής απεικονίζεται να κρατά ένα κυρήκειο τυλιγμένο με φίδι. Εδώ το φίδι συμβολίζει ξεκάθαρα την έλικα του DNA. O θεός της Ιατρικής πάλι ο Ασκληπιός, κράτα ράβδο με φίδι, το σήμα που βλέπεις στην ταμπέλα κάθε φαρμακείου.

Μερικοί  μυθογράφοι το πάνε ακόμα παραπέρα, δηλαδή ότι το φίδι συμβολίζει το ανερχόμενο ρεύμα ενέργειας στο ανθρώπινο σώμα (κουνταλίνι).

Σε κάθε περίπτωση, το φίδι σήμαινε θεραπεία, αναγέννηση, ζωή, όπως και το αίμα.

Η Πανσέληνος του Οκτωβρίου για τους παραπάνω λόγους αντιπροσωπεύει την αφθονία κι αφού το μόνο κυνήγι που μας αφορά είναι το κυνήγι των ευκαιριών, σημαίνει λοιπόν την αφθονία στον τομέα των οικονομικών, της υγείας και της αγάπης. Αυτοί που θα δυσκολευτούν είναι μόνο όσοι δεν είναι απόλυτα συντονισμένοι με τα θέλω τους και τους στόχους τους. Ας μην αποδίδουμε τις εκρήξεις μας και τις δραματικές τάσεις μας στο φεγγάρι. 

Κι εφόσον η έκλειψη μάλιστα είναι ένα επιπλέον παράθυρο για να επέλθουν βαθιές και σημαντικές αλλαγές, ας λάβουμε το μήνυμα να τιμήσουμε την ροή της ζωής(blood flow) όπως οι προγονοί μας. Η σκιά αυτής της κόκκινης έκλειψης συνέβη για να μας υπενθυμίσει  ότι αυτό που είμαστε κι αυτό που θέλουμε να γίνουμε δεν είναι γραμμένο πουθενά αλλού, παρά στην καρδιά μας!