Η μυρωδιά της Αγάπης

Οι άνθρωποι μαθαίνουν απ΄τα γεννοφάσκια τους ότι για να λάβουν προσοχή κι αγάπη, πρέπει να πουλήσουν κάτι. Αυτή την σκέψη είχα κάποιο καλοκαιριάτικο απόγευμα ενώ βρισκόμουν στο Αττικό Πάρκο.

 Παρατηρούσα μια ομάδα πιθηκόβιων ανθρώπων να ταΐζουν τους γνωστούς  Λεμούριους, για να προσελκύσουν αυτά τα γλυκύτατα ζωάκια να έρθουν στην αγκαλιά τους.

 Υπήρχαν τουλάχιστον εκατόν πενήντα πινακίδες που ανέγραφαν με τεράστια γράμματα: «MHN TΑ ΤΑΪΖΕΤΕ. ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΤΕ ΒΛΑΒΗ» . Aλλά αυτοί εκεί…τον χαβά τους.

 «Δώσε τους κι άλλο για να έρθουν κοντά σου» συμβούλευε η μάνα το παιδάκι της. Δεν ξέρουν άλλο τρόπο επικοινωνίας με τα ζώα, με την φύση. Δεν ξέρουν να επικοινωνήσουν γενικά.

Πρέπει κάτι να δώσουν, κάτι να πουλήσουν για να λάβουν προσοχή και τρυφερότητα. Κι όπως μπουκώνουν αφειδώς τα καημένα ζωάκια, έτσι κάνουν και με τα παιδιά τους. Δεν έχουν να δώσουν αγάπη, αφού όπως νομίζουν, πρέπει να πουλήσουν για να έχουν. Κι έτσι αφού δεν έχουν μέσα τους την αγάπη, μπουκώνουν με ζάχαρη κι άλλες ανοησίες τα παιδιά τους.

Είναι πάλι κι αυτοί που λένε ότι έχουν μέσα τους τόση  μα τόση αγάπη… Την κρατάνε βέβαια ενέχυρη. «Μα έχω τόση αγάπη μέσα μου! Κι από τότε που εκείνος έφυγε δεν έχω που να τη δώσω!» άκουσα μια γυναίκα να εκμυστηρεύεται στην φίλη τους ενώ βρισκόντουσαν για καφέ.

Αλήθεια ε; Και είναι κλειδωμένη αυτή η αγάπη; Ήθελα να την ρωτήσω. Γράφει μόνο το όνομα εκείνου; Σκέφτηκες ότι μπορείς να την προσφέρεις απλόχερα, έστω για μια φορά δεν σου λέω κάθε μέρα, σε κάποιον χωρίς αντάλλαγμα; Όχι δεν εννοώ τους φίλους, όπως θα βιαστείς να συμπεράνεις.

Σου πέρασε απ΄το μυαλό να μαγειρέψεις την σπεσιαλιτέ σου, που μόνο για τους δικούς σου ανθρώπους έχεις και να την προσφέρεις σ’ εκείνον τον άστεγο που συναντάς συνέχεια στη γωνία;

Αντί να οδύρεσαι τα απογεύματα στις καφετέριες, σκέφτηκες να επισκεφτείς μια στέγη φροντίδας παιδιών που δεν έχουν γονείς και να τους διαβάσεις εσύ; ‘Η έστω να προσφέρεις γραμματειάκη υποστήριξη που τόσο έχουν ανάγκη; Πίστεψε με, στο λέω εκ πείρας, θα νιώσεις τέτοια πληρότητα με μια τόσο μικρή προσφορά, που θα εγκαταλείψεις τις ιδέες σου για χαμένη αγάπη.

Κι έπειτα τι χαμένη; Ότι δίνεις, σου επιστρέφεται. Αυτό είναι νόμος της Φυσικής.

«Μπορείτε να προσφέρετε την αγάπη σας χωρίς όρους, μπορείτε να είστε γενναιόδωρος με την αγάπη σας, γιατί έχετε μια μαγική κουζίνα στην καρδιά σας. Τότε, όλοι αυτοί οι διψασμένοι για αγάπη άνθρωποι, που πιστεύουν ότι η καρδιά είναι κλειδωμένη ,θα θέλουν να βρίσκονται πάντα κοντά σας για την αγάπη σας.» γράφει ο Miguel Ruiz στο βιβλίο του «Μαγική κουζίνα της αγάπης».

Όχι για τις λιχουδιές σας, όχι για τα καλλίγραμμα κανιά σας, ούτε για τα μυώδη μπράτσα σας. Γι’ αυτή την μυρωδιά που εκπέμπετε όταν αγαπάτε όλο τον κόσμο, θα προσθέσω εγώ.

Στην Αγάπη,

 το φυσικό πρόσωπο και μητέρα μου, που διαθέτει μια τέτοια κουζίνα.