Τα Μορφώματα που έθαψες στο σώμα σου

Την Κρυσταλλία την  ήξερα πολλά χρόνια αν και δεν κάναμε κολλητή παρέα. Έμενε στην απέναντι πολυκατοικία  κι όποτε την συναντούσα στην είσοδο, πίναμε ένα καφέ στα γρήγορα και τα λέγαμε.

Αλλά και να μην είχαμε καιρό να τα πούμε, οι πνιγηρά κοντινές πολυκατοικίες που μπορείς να απέχεις μιαν ανάσα απ’ τη κουζίνα του απέναντι, σου δίνουν περίτρανα το δικαίωμα να συμμετέχεις στην ιδιωτική ζωή του.

 Η κάθε τρυφερή στιγμή, ο κάθε τσακωμός, ακόμα και οι σιωπές που μυρίζουν μπαρούτι, προσφέρονται ευθαρσώς στο πιάτο σου.

 Τώρα τελευταία είχε αποκτήσει μια σχέση και φαινόταν πολύ ανανεωμένη. Επιτέλους γιατί οι προηγούμενοι της είχαν αφήσει αρκετές ρυτίδες.

Ενώ λοιπόν οι προηγούμενες σαιζόν που παρακολουθούσα με τους πρώην συμπρωταγωνιστές της περιείχαν πολύ μελόδραμα, αυτή η σαιζόν με τον καινούριο, τον Θάνο, έμοιαζε σαν κινηματογραφικό ερωτικό block buster.

Μετρούσαν ήδη εφτά μήνες μαζί και ο Θάνος περνούσε σχεδόν όλες τα μερόνυχτα της βδομάδας στο σπίτι της.

Τους έβλεπα να παίζουν και να κυνηγιούνται στην κουζίνα μαγειρεύοντας ή να κάθονται στο μπαλκόνι μαζί και να φτιάχνουν χειροτεχνίες. Ενίοτε καλούσαν και φίλους τους στο σπίτι και έπαιζαν επιτραπέζια μέχρι το πρωί. Και το παραθέτω αυτό γιατί έχει σημασία μια που ποτέ δεν την είχα δει να φέρνει παρέες φίλων στο σπίτι της.

Μπορούσες όχι απλά να δεις απ’ το απέναντι μπαλκόνι, αλλά και να μυρίσεις τον βαθύ έρωτα τους.

« ο Θάνος μου έφερε μια σίτα για το υπνοδωμάτιο γιατί τα κουνούπια είναι σ’ έξαρση» έλεγε, λες και ο Θάνος της είχε φέρει όχι απλά μια σίτα αλλά τον κόσμο όλο στα πόδια της.

Σε αντίθεση με τους μαύρους κύκλους που της έφερνε η προηγούμενη τετράχρονη σχέση της. Κι απορώ  πως άντεξε τέσσερα χρόνια με τον κρετίνο που μπαινόβγαινε σαν σίφουνας στο σπίτι της και την άφηνε μόνη να πίνει αργά-αργά την θλίψη της μ’ ένα μπουκάλι κρασί.

Ένα απόγευμα άκουσα μεγάλο σαματά απ’ το σαλόνι της. Πρώτη φορά άκουγα την Κρυσταλλία έτσι αφηνιασμένη ,να πετά τόνους κοσμητικά επίθετα στον Θάνο.

 Στο επόμενο λεπτό έμαθα και τον λόγο. Ο Θάνος βρισκόταν κάθε Κυριακή απόγευμα με τους φίλους του για να παίξουν ένα παιχνίδι που από την αλαλιασμένη φωνή της Κρυσταλλίας δεν κατανόησα, και ήταν μια παράδοση που κρατούσε χρόνια ,πολύ πριν την γνωρίσει.

« Που χαλάς την μόνη μέρα που έχουμε ολόκληρη μαζί για να βρίσκεσαι με τα μπακούρια τους φίλους σου που δεν έχουν άλλη ζωή απ’ το να παίζουν παιχνίδια λες και είναι ακόμα δεκαπέντε χρονών! Τι θες να πεις ότι περνάμε όλα τα υπόλοιπα απογεύματα μαζί; Τα μετράς σαν φυλακισμένος; Όχι δεν παραλογίζομαι, εσύ δεν με εκτιμάς ενώ θα έπρεπε να δεις καλύτερα τον καθρέφτη σου! Χάρη σου έκανα που σε κοίταξα ρε!»

Δεν είχα κάτι να πετάξω στον γενικό πίνακα της απέναντι πολυκατοικίας για να πέσει το ρεύμα. Κάτι τελωσπάντων να κάνω, που θα την απέτρεπε να συνεχίσει την φαρμακερή φράση της. Ευτυχώς φρόντισε το σώμα της γι’ αυτό.

Ξαφνικά διπλώθηκε στα δύο κι άρχισε να βογκάει. Είδα τον σαστισμένο Θάνο που δεν είχε προλάβει να θυμώσει, να την μεταφέρει στο υπνοδωμάτιο και να καλεί το ασθενοφόρο.

Την επόμενη μέρα της χτύπησα το κουδούνι. «Είδα την κλήση σου» μου είπε. «Τρόμαξες με το ασθενοφόρο ε; ένας κωλικός ήταν. Αλλά με τις εξετάσεις βρήκαν και κάτι άλλο. Έχουν μείνει μέσα στο έντερο κόπρανα τριών χρόνων. Απίστευτο έ; Δεν είχα ποτέ ενόχληση.»

«Έχεις τα σκατά μέσα σου τριών χρόνων από τον πρώην σου» μου ήρθε να της πω αλλά κρατήθηκα.

Βλέπετε όλα τα κοσμητικά επίθετα και η έκρηξη δεν προοριζόταν για τον Θάνο και σίγουρα όχι για τους φίλους του, που τους εκτιμούσε πολύ.

Ήταν όλα όσα δεν είχε εκτοξεύσει ποτέ στον προηγούμενο, τον σίφουνα που έμπαινε για λίγο στο σπίτι της μόνο για να λερώσει τα σεντόνια και την ψυχή της.  Έμπαινε για λίγο στα κλεφτά κι έφευγε για να διαθέσει όλο του τον χρόνο στα φιλαράκια του. Κι αυτό η Κρυσταλλία το κατάπινε αμάσητο μέχρι που τον χώρισε αθόρυβα.

  Δεν πρόλαβε να καθαρίσει όμως τις βλαβερές σκέψεις και ανασφάλειες που της δημιούργησε.

Η περίπτωσή της μ’ έκανε να σκεφτώ πόσο σχετίζονται οι ασθένειες του σώματος με τις ασθένειες της ψυχής. Καταπίνουμε τα κόμπλεξ και το σαράκι μας και πάμε στην επόμενη σχέση χωρίς να έχουμε καθαρίσει τα περιττώματα που μας δημιούργησαν οι προηγούμενοι. Κι αυτά τα περιττώματα


μαζεύονται και γίνονται μορφώματα.

Και αναρωτιέσαι πως συνέβη αυτό, ειδικά αν προσέχεις και την διατροφή σου. Την τροφή της σκέψης όμως την προσέχεις; Μήπως να έκανες και μια νοητική δίαιτα απ’ όλες τις αρνητικές σκέψεις και τα κατηγορώ που ταΐζεις κάθε μέρα τον εαυτό σου;

 Γιατί μπορεί να μάζεψες τα κουρέλια σου πριν απ’  το πολυπόθητο νέο ραντεβού και να φόρεσες τα καινούρια παπούτσια που σε κάνουν να φαίνεσαι ανανεωμένος/η , αλλά αυτά δεν εξαφανίζουν τα παλιά τραύματα.

Μπορεί να τα κουκούλωσες στην ψυχή σου αλλά κάποια στιγμή, δυστυχώς πάντα την ακατάλληλη, θα ξεθαφτούν σαν κόκαλα από κάποιο σκυλί.

 Κι επειδή είναι κρίμα να μετράμε απώλειες όταν οι καλές σχέσεις έχουν γίνει κάτι τόσο σπάνιο, κι ακόμα χειρότερα, να δημιουργούμε ασθένειες στον εαυτό μας, θα πω σε σένα που με διαβάζεις ότι και στην Κρυσταλλία.

Καθάρισε τον εαυτό σου απ’ τα σκουπίδια και βεβαιώσου ότι έχεις αποτινάξει το παρελθόν, πριν κάνεις το επόμενο βήμα.

 πρώτη δημοσίευση www.pillowfights.gr