ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

"Aν μάθει η μάνα μου ότι καπνίζω θα με σκοτώσει" είπε ξετυλίγοντας περίτεχνα τον καπνό που είχε κρύψει στην κασετίνα με τα μολύβια της. ''Αλλά δεν μπορώ ρε φίλε...φροντιστήριο,αγγλικά, πανελλήνιες..έχω φρικάρει! και το τσιγάρο με βοηθάει να χαλαρώσω'' εξομολογήθηκε στην φίλη της που στεκόταν δίπλα και έγνεψε καταφατικά ως έτερη συμπάσχουσα.

''Αμ δεν ΘΑ σε σκοτώσει....έχει ήδη σκοτώσει την παιδικότητα σου'' σκέφτηκα. Είχα μπόλικο χρόνο να εντρυφήσω στη συνομιλία τους. Στεκόντουσαν ακριβώς μπροστά μου στην τεράστια ουρά που είχαμε σχηματίσει έξω απ΄τα εκδοτήρια του ΗΣΑΠ. Άνθρωποι πολλοί, άλλοι σπουδαγμένοι, άλλοι όχι, όμως ΟΛΟΙ μεροκαματιάρηδες που περίμεναν βλαστημώντας, να βγάλουν την μηνιαία κάρτα απεριόριστων διαδρομών. Άραγε οι διαδρομές που έχουν κάνει στην ίδια τους τη ζωή, ήταν απεριόριστες; 'Η μήπως ήταν περιορισμένες από τη γνωστή γονε'ι'κή φράση: ''Διάβασε επιτέλους! πως αλλιώς θα κάνεις κάτι στη ζωή σου!'' Μη μου πείτε...πασίγνωστη ατάκα που όλοι μα όλοι έχουμε κατά καιρούς ακούσει. Και τι έκανες τελικά; τι δημιούργησες με τα περίτρανα πτυχία και τις ξένες γλώσσες που απέκτησες με το στανιό,που λέει και η γιαγιά μου; Ποιες ήταν οι διαδρομές της ζωής σου πέρα απ΄το σπίτι-πανεπιστήμιο-καφετέρια και τι έμαθες;

Δεν διαφωνώ ότι η μόρφωση είναι απαραίτητη, αλλά είναι και μια έννοια διαφορετική ανάλογα με το επίπεδο και τον ξεχωριστό δρόμο που καλείται να ακολουθήσει ο καθένας.

Οι αδερφοί Grimm το εξηγούν πολύ ωραία στο παρακάτω παραμύθι που είναι αφιερωμένο σε όλους τους πιεστικούς γονείς που έχουν σαν πιπίλα την φράση: "μάθε παιδί μου γράμματα".

Κάποτε πριν από πολλούς αιώνες, ζούσε ένας ευγενής στην Ελβετία που είχε ένα γιο. Αυτός λοιπόν ο ευγενής , καθότι είχε μεγάλες βλέψεις για τον γιο του, τον έστειλε να μάθει ξένες γλώσσες .

"η γνώση είναι δύναμη” του έλεγε και του ξανάλεγε, "πρέπει να μάθεις να κινείσαι στους κύκλους των πλουσίων αλλιώς πως θα γίνεις κάποια μέρα ο άρχοντας της περιοχής; και σταμάτα να κάνεις παρέα με τους χωριάτες φίλους σου! Δεν έχουν να σου προσφέρουν τίποτα!” συνέχιζε το κήρυγμα στον γιο του.

“Θα σε στείλω σ' έναν διάσημο διδάσκαλο και φρόντισε να μάθεις όσο μπορείς περισσότερα”.

Το αγόρι λοιπόν στάλθηκε σε μια παράξενη πόλη και παρέμεινε εκεί με τον διδάσκαλο για έναν ολόκληρο χρόνο. Μετά το πέρας του χρόνου το αγόρι επέστρεψε στο σπίτι και ο πατέρας του το ρώτησε:

-Λοιπόν παιδί μου τι έμαθες τόσο καιρό που έλειπες;

-Α! Πατέρα, καταπληκτικό! Έμαθα την γλώσσα των σκύλων!

- Των σκύλων? Τι είναι αυτά που μου λες ανόητο πλάσμα? Πλήρωνα την εκπαίδευση σου έναν ολόκληρο χρόνο για να μιλάς με σκύλους; Ωριόταν ο πλούσιος πατέρας.

"θα σε στείλω σε κάποιον άλλο δάσκαλο κι ελπίζω αυτή τη φορά να έχεις κάτι καλύτερο να μου πεις! “

'Έτσι λοιπόν ο νεαρός γιος στάλθηκε σε άλλον διδάσκαλο και έμεινε και εκεί για άλλον έναν χρόνο. Επιστρέφοντας στο σπίτι του λοιπόν, ο πατέρας τον ρώτησε και πάλι ελπίζοντας να λάβει σπουδαία απάντηση:

- Για πες μου λοιπόν γιε μου τι έμαθες αυτή τη φορά;

- Είναι συγκλονιστικό πατέρα! Έμα θα την γλώσσα των πουλιών!

Φώναζε με χαρά ο γιος του αλλά ο πατέρας δεν συμμεριζόταν αυτή τη χαρά....

-"Χαμένε! Ξόδεψες τον πολύτιμο χρόνο σου για να μάθεις τι λένε τα σπουργίτια κι οι καρδερίνες;Δεν ντρέπεσαι να εμφανίζεσαι μπροστά μου και να το διατυμπανίζεις;Θα σε στείλω σ' έναν τρίτο δάσκαλο και φρόντισε να μάθεις κάτι χρήσιμο γιατί θα είναι η τελευταία σου φορά! “ δήλωσε εξοργισμένoς ο πατέρας.

Ο νεαρός γιος έμεινε για έναν χρόνο και στον τρίτο δάσκαλο και γυρίζοντας, ο πατέρας του έκανε την καθιερωμένη ερώτηση:

- Λοιπόν γιε μου πεσ' μου , έμαθες κάτι αυτή την φορά;

- Ναι πατέρα μου...έμαθα όντως κάτι διαφορετικό, γνωρίζω τι λένε τα βατράχια όταν κρώζουν.

-"Ε λοιπόν δεν είσαι γιος μου εσύ! Ακούς εκεί...τα βατράχια! Πάει τελείωσε!ένα τόσο άχρηστο πλάσμα δεν αξίζει να φέρει τ΄όνομά μου! Εξαφανίσου και μην σε ξαναδώ μπροστά μου! “ του είπε και τον έδιωξε κακήν κακώς απ΄το σπίτι.

Το νέο παλικάρι λοιπόν,μην έχοντας που να πάει, περιπλανιόταν για ώρες μέχρι που έφτασε σ' ένα κάστρο. Παρακάλεσε λοιπόν τον ιδιοκτήτη να τον φιλοξενήσει έστω τη νύχτα για να μην κοιμηθεί έξω στο κρύο.

“ Εντάξει αν μπορείς να περάσεις τη νύχτα σε κείνον εκεί κάτω τον πύργο χωρίς να ρισκάρεις την ζωή σου....προχώρα. Είναι ο τρίτος πύργος από δεξιά αλλά σε προειδοποιώ : είναι γεμάτος από άγρια σκυλιά που γαβγίζουν κι ουρλιάζουν χωρίς σταματημό κι αν τους γυαλίσεις δεν θα διστάσουν να σε κάνουν ωραιότατο γεύμα. Δυστυχώς δεν έχει καταφέρει κανείς να τα εξημερώσει “

Ο νεαρός όμως δεν φοβόταν κι έτσι προχώρησε προς τον πύργο. Μόλις τον είδαν τα σκυλιά αντί να γαβγίσουν άγρια, κουνούσαν τις ουρές τους με περίσσια χαρά, έκατσαν δίπλα του και δεν πείραξαν ούτε μια τρίχα απ΄το κεφάλι του.

Το επόμενο πρωί, προς έκπληξη όλων, ο νεαρός βγήκε απ΄τον πύργο ασφαλής χωρίς γρατσουνιά και κατευθύνθηκε προς τον ιδιοκτήτη του κάστρου λέγοντάς του:

“ Τα σκυλιά μου αποκάλυψαν, στην δική τους γλώσσα, τον λόγο που σκορπίζουν τον τρόμο στην περιοχή σας. Είναι μαγεμένα. Δηλαδή είναι υποχρεωμένα να φυλάνε έναν τεράστιο θησαυρό κάτω απ΄τον πύργο και θα ησυχάσουν μόνον αν κάποιος απομακρύνει τον θησαυρό.”

Ακούγοντας το ο άρχοντας του κάστρου, του υποσχέθηκε ότι θα τον υιοθετήσει σαν γιο του αν καταφέρει να τους βγάλει απ΄ αυτήν την φασαρία που ταλαιπωρούσε τόσο καιρό την περιοχή.

Έτσι λοιπόν ο νεαρός ξαναπήγε στον πύργο και αφού του ψιθύρισαν τα σκυλιά που θα τον βρει, έβγαλε στο φως τον θησαυρό. Το ουρλιαχτό των σκυλιών δεν ξανακούστηκε κι ο άρχοντας του κάστρου ευχαριστημένος απο την όλη έκβαση, κράτησε εκεί μαζί του τον θαρραλέο νεαρό.

Μετά από αρκετό καιρό ο νεαρός αποφάσισε να ταξιδέψει στην Ρώμη. Περνώντας λοιπόν από ένα βάλτο άκουσε βατράχια να κρώζουν και αυτά που έλεγαν τον έβαλαν σε σκέψεις...Συζητούσαν για τον χαμό του Πάπα και ότι ο τόπος είχε μείνει χωρίς πνευματικό ηγέτη. Ο νεαρός έφτασε στην Ρώμη την ώρα που οι καρδινάλιοι περίμεναν ένα σημάδι απ΄τον ουρανό για να ορίσουν καινούριο Πάπα. Ο νεαρός χωρίς να το γνωρίζει αυτό, μπήκε στην υπέρλαμπρη εκκλησία του Αγίου Παύλου και ξαφνικά δυο περιστέρια κούρνιασαν στους ώμους του. Οι καρδινάλιοι ,θεωρώντας το τρανταχτό σημάδι, άρχισαν να ζητοκραυγάζουν.

Φυσικά ο νεαρός τα έχασε, δεν ήξερε τι να κάνει αλλά τα περιστέρια του ψιθύρισαν στο αυτί πόσο τον χρειάζονται όλοι και τι ενέργειες πρέπει να ακολουθήσει.

Έτσι λοιπόν ο νεαρός γιος του ευγενή χωρίς να ξέρει ξένες γλώσσες αλλά μόνο την γλώσσα των ζώων, έφτασε στο υψηλότερο αξίωμα, αυτό του Πάπα! Και βέβαια έγινε από τους πιο αγαπητούς πνευματικούς ηγέτες της Ρώμης.