Μαμά με πνίγεις!

Ιστορία μέσα στον ΗΣΑΠ νο.382

Ναι θα μπορούσα να φτιάξω μια ξεχωριστή στήλη με αυτά που παρατηρώ μέσα στα Μ.Μ.Μ και με κάνουν να θέλω να φωνάξω.

‘’Η ανατροφή ενός άντρα είναι απλά η μόρφωση ενός ανδρός. Η ανατροφή μιας γυναίκας είναι η μόρφωση μιας ολόκληρης γενιάς’’ είχε δηλώσει ο Σενέκας που σημαίνει ότι οι κοινωνίες δεν χάλασαν απ' τους άνδρες, αλλά απ' τη διαπαιδαγώγηση που έδωσαν οι γυναίκες στους άντρες.

Αυτό τριγυρνούσε στο μυαλό μου όσο η μαμά που καθόταν δίπλα μου φώναζε στο τηλέφωνο ξεκουφαίνοντας όλο το βαγόνι:

«δεν θέλω παιδί μου να βγεις απ’ την προπόνηση και να μην φοράς ζακέτα! Τ' ακούς? Σε παρακαλώ φόρα κάτι να μην κρυώσεις και κατευθείαν σπίτι ε ;»

Ναι ξέρω είναι η αθάνατη Ελληνίδα μάνα που έχει γίνει σλόγκαν, στερεότυπο, διαφήμιση. Όμως πως μας προέκυψε;

Πως φτάσαμε απ' τη Σπαρτιάτισσα που έστελνε τους γιους της από 7 χρονών να μείνουν στη ζούγκλα για να γίνουν άντρες, στο «Να φορέσεις παλτό μην κρυώσεις Γιαννάκη μου;»

Δεν είναι και πολλές οι δεκαετίες που οι μάνες ανέβαιναν στα βουνά να εφοδιάσουν με ψωμί τα τέκνα τους που πολεμούσαν. Δηλαδή τι τους έλεγαν τότε;

«Γιαννάκη φόρεσε και μια ζακέτα εκεί στην αντίσταση που πας για να βάλετε βόμβες στους Γερμανούς»;

Κι αυτές οι προσφωνήσεις σε ακη, ουλη, ουκο....πόσο εμετικές!

"Αλεξανδρούκο μου" αποκαλεί η άλλη τον 30χρονο μαντράχαλο της και θαρρεί ότι έτσι του δείχνει την αγάπη της.

 Πως χρυσή μου περιμένεις να ανοίξει φτερά ο κανακάρης σου και να ενεργήσει ως Αλέξανδρος όταν τον κάνεις να νιώθει μικρός Αλεξανδρουκος? Το μόνο που θα καταφέρει στη ζωή του είναι να γίνει υπαλληλάκος και να βρει μια γυναικούλα που θα τον χαϊδεύει ως Αλεξανδρούκο όπως η μαμά του.

Όσες μανάδες πέσετε να με φάτε θυμηθείτε ότι κάποτε πριν παντρευτείτε και κάνετε παιδιά, σίγουρα είχατε βγει τουλάχιστον με έναν τύπο που η μαμά του τον παρακαλούσε να φορέσει ζακέτα όταν θα πάτε τριήμερο στην Αράχοβα.

Και σίγουρα την επόμενη μέρα τον κράξετε στις φίλες σας ότι είναι μαμάκιας. Κάποιες από σας τον παντρευτήκατε αυτόν τον μαμάκια και τώρα ως μάνα γίνατε dale quale η πεθερά σας.

 Δεν έχει σημασία αν αυτή την υπερπροστασία την βαφτίζετε "ενδιαφέρον για το καλό των παιδιών σας". Και δεν έχει σημασία αν αυτό το παιδί είναι γιος ή κόρη.

Κάποτε είχα μια φίλη που είχαμε κανονίσει να πάμε διήμερο στη Χαλκίδα. Να τονίσω ότι είχαμε κλείσει τα 18. Αυτό όμως δεν είχε καμία σημασία για την μητέρα της η οποία με πήρε τηλέφωνο τάχα μου ότι καλεί απ' το αστυνομικό τμήμα και με απείλησε ότι αν φύγω διήμερο με την κόρη της θα έχω κακά ξεμπερδέματα.

Με την εν λόγω φίλη σταματήσαμε να κάνουμε παρέα γιατί πηδήχτηκε με τον γκόμενο μου. Αν και τώρα που το σκέφτομαι την δικαιολογώ απόλυτα με τέτοια τρελή μάνα. Θέλω να πω, πάρα την τρομοκρατία δεν κατάφερε να ελέγξει την σεξουαλική ζωή της κόρης της.

 Ε μα τι σας λέω τώρα τούτη ήταν κορίτσι και πάρα το ότι ζούμε στην εποχή που οι κοπέλες βρίζουν σαν νταλικέρηδες και τα αγόρια χρησιμοποιούν παραπάνω gel από κείνες, ε οφείλουμε να τα προστατέψουμε παραπάνω τα έρμα τα κορίτσια.

Ξυπνήστε βρε ψοφοδεή σάψαλα που έχετε το σύνδρομο της Θέτιδας και θέλετε να ελέγξετε την μοίρα των παιδιών σας!

 Κανένας στο σχολείο δεν εστίασε στο τι θέλει να υποδηλώσει ο μύθος του διάσημου πολεμιστή και ήρωα Αχιλλέα.

Μπορεί να μην τον κυνηγούσε η Θέτιδα να φορέσει το χιτώνιο του, αλλά από την ασφυκτική της αγάπη τον έκαψε στην πυρά για να τον κάνει αθάνατο. Φοβήθηκε τον χρησμό του επικείμενου θανάτου του, όπως οι σημερινές μανάδες φοβούνται τις γρίπες και τους λάθος έρωτες των παιδιών τους.

Δεν είπα να μην είσαι εκεί και να μην νοιάζεσαι. Αλλά αυτό απέχει πολύ απ΄το να προσπαθείς να ελέγξεις τα πάντα.

Καταρχήν ποιος σου είπε ότι επειδή έγινες μάνα ξέρεις και το τι είναι καλύτερο για το παιδί σου;

Λίγες είναι εκείνες που ξέρουν τι είναι καλύτερο για τον εαυτό τους τον ίδιο. Και οι υπόλοιπες κρίνοντας από τα δικά τους παραπατήματα, προσπαθούν να γλυτώσουν αντίστοιχα τα παιδιά τους. Σοφία της Μάνας το αποκαλούν.

Αν ήταν όντως σοφές δεν θα ξεχνούσαν το μεγαλύτερο δίδαγμα της ζωής: ότι και να κάνεις ο πόνος και τα χαστούκια που θα φας στην πορεία της ζωής σου δεν αποφεύγονται. Και για να βρεις το καλύτερο πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσεις το χειρότερο.

Μην παράγεις λοιπόν τυποποιημένα και φοβισμένα ρομποτάκια.

Ας κρεβατωθεί το παιδί σου , ας χτυπήσει στην αλάνα κι ας ερωτευτεί τον λάθος άνθρωπο.

Εσύ προσφερέ του την αγκαλιά σου όταν χρειάζεται, αλλά μην το πνίγεις σε αυτή.

Είτε του φορέσεις ''ζακέτα'' είτε όχι, εκείνο θα βρει τον δρόμο του.