Και στα δικά σας!

«Πότε θα παντρευτείς;» Παραμένει ακόμα η μόνιμη ερώτηση όταν πλησιάσεις κάποια συγκεκριμένη ηλικία. Και γιατί να υπ-ανδρευφθείς, για να μιλάμε και σωστά ελληνικά, θα θέσω εγώ το ερώτημα.

Από μικρές τα περισσότερα κοριτσάκια παίζουν με την Barbie κι ονειρεύονται να γίνουν πριγκίπισσες. Γαλουχούνται μετά με την ιδέα ότι αυτή η σπουδαία μέρα είναι μια φορά κι έναν καιρό που θα εισέλθουν πριγκιπικά φορώντας νυφικό με μακριά πλουμιστή ουρά, τιάρα και όλα τα συναφή στην εκκλησιά.

Τα αγοράκια πάλι, περνούν την φάση του «δεν παντρεύομαι, δεν παντρεύομαι, εγώ δεν συμμαζεύομαι», μέχρι να πειστούν ότι δεν τα βγάζουν πέρα μόνοι τους, ή στην καλύτερη περίπτωση να ερωτευτούν και να ενδώσουν.

Κι αφου ενδώσουν και πάρουν την απόφαση, να έχεις και την άλλη να σου πατάει το πόδι με το 12ποντο στο άκουσμα της φράσης : «η δε γυνή να φοβήται τον άντρα».

Χρυσές μου ένα λάθος έκανε ο μεταφραστής πριν εκατοντάδες χρόνια γιατί δεν του έβγαινε σε ρίμα το «σέβεται» κι εσείς βαλθήκατε να τους ξενυχιάσετε όλους! Λες κι είναι το μόνο έθιμο που πρέπει να ακολουθήσετε κατά γράμμα.

Με κάτι τέτοια το ιερό μυστήριο, μόνο μυστήριο δεν λέγεται πια, αλλά πανομοιότυπο και βαρετό show.

 Οι πιο πραγματιστές προσπερνούν το πανηγύρι και προτιμούν να υπογράψουν το συμβόλαιο ζωής σε κάποιο δημαρχείο. Αυτούς τους σέβομαι πολύ περισσότερο από κείνους που  που επιθυμούν διακαώς να ακολουθήσουν τον παραδοσιακό τρόπο, όπως διατείνονται, τα σκαλιά της εκλησίας, αγνοώντας όμως ποιο είναι το αληθινό νόημα αυτής της παράδοσης.

Ο γάμος σίγουρα δεν είναι μια επιδείξη για το ποιο ζευγάρι έκλεισε το καλύτερο κτήμα. Ο γάμος είναι μια πνευματική άσκηση. Η υπέρτατη ίσως, καθ’ότι ο σύντροφος σου ως καθρέφτης σου, θα σε βοηθήσει μέσα από αλλεπάλληλες συγκρούσεις, θυσίες και συγκινήσεις να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, το πνεύμα σου.

 Ναι σωστά διάβασες. Μιλάω για το πνεύμα μας, αυτό που το σπάμε σε χίλια κομμάτια με τις καθημερινές μας σκοτούρες, που αδυνατεί να βιώσει.

Και βιώνει με την ψυχική ανάταση. Όταν γνωρίσεις αυτόν ή αυτήν που όχι απλά σε κάνει να σκιρτά η καρδιά σου(για τις κυρίες) ή αιματώνει κάθε σημείο του κορμιού σου (για τους κυρίους), αλλά φουσκώνει η ψυχή σου κάθε φορά που μιλά.

Οι περισσότεροι άνδρες αν τους ρωτήσεις ποια έχουν σκοπό να νυμφευφθούν, θα σου απαντήσουν απλά: « αυτή που θα με εμπνεύσει να θέλω να κοιμάμαι και να ξυπνάω μαζί της καθημερινά». Θα τον εμπνεύσει σαν γνήσια νύμφη δηλαδή. Εξ ου λοιπόν το ότι ένας άνδρας νυμφεύεται και δεν παντρεύεται, εκτός κι αν πρόκειται για έναν άλλον άντρα στην Ολλάνδια.

Επαναφέρω το σωστό νόημα των λέξεων γιατί κάπου στο πέρασμα των χρόνων, έχουμε χάσει τις έννοιες. Ας πούμε τραγουδάμε οι γυναίκες στα κρυφά μέσα μας, σαν άλλες Beyonce, το ‘’put a ring on it’’ και μας διαφεύγει τι συμβολίζει η πολυπόθητη χρυσή βέρα.

Η βέρα είναι ένας κύκλος, το τελειότερο σχήμα για τους μαθηματικούς. Το πιο τέλειο γιατί δεν έχει γωνίες. Στις γωνίες πέφτεις και σκοντάφτεις. Δυο άνθρωποι λοιπόν που έχουν εξομαλύνει τις γωνίες της ψυχής τους, ή είναι διατεθειμένοι να το κάνουν για την αγάπη τους, σχηματίζουν έναν κύκλο. Μια χρυσή ρόδα που γυρίζει απ΄τη μια καρδία στην άλλη.

Αυτό το σύμβολο οι άνθρωποι το φόρεσαν στο δάχτυλο τους και ξέχασαν ότι στην ουσία χρειάζεται να διατηρούν αυτή τη χρυσή ρόδα ανάμεσα στις καρδιές τους. Κι αυτό το καταφέρνουν μόνο αν λειάνουν τις γωνίες.

Η βασική ουσία βέβαια που ξεχνούν οι άνθρωποι απ'τα γενηττάτα τους είναι η καθαυτή έννοια της λέξης άνω-θρώσκω.

Παραθέτω αυτό που διάβασα σε βιβλίο του Mikhael Aivanhov : Ο άνθρωπος είναι ένα ον του οποίου η πραγματικότητα ξεπερνά κατά πολύ την φυσική εμφάνιση. Αυτό το οποίο περιφέρεται εδώ πάνω στην Γη έιναι η ουρά του, το κατώτερο εγώ που πρέπει να ενωθεί με το κεφάλι, το Ανώτερο Εγώ που βρίσκεται ψηλά στον Ουρανό.

Όμως ο άνθρωπός δεν έχει πραγματοποιήσει μέσα του αυτόν τον γάμο παρά μόνο έξω από αυτόν. Παντού κάνει συνδέσεις, ενώσεις, δεσμούς, τοποθετεί κυκλώματα, στα εργοστάσια, στις διοικήσεις,στην πολιτική, στις οικοδομές, παντού ΕΚΤΟΣ απ΄τη Συνείδηση του.

Και το πέπλο, που όλες σνομπάρετε διότι δεν είναι πια της μοδός, υποδηλώνει το εξής: Ο άντρας σηκώνει το πέπλο, πετώντας το ψέμα της δυαδικότητας κι αντικρύζουν μαζί οι δύο ψυχές, το φως της αλήθειας: Ότι όλα στη φύση προορίζονται να γίνουν ένα.

Μεγάλη προσοχή.Όχι ένα έτσι ώστε να πνίγει ο ένας τον άλλον. Αλλά όπως έλεγε ο Κhalil Gibran χαρακτηριστικά: Αφήστε  να υπάρχουν αποστάσεις στην ένωσή σας. Αφήστε τήν αγάπη να είναι σα μιά κινούμενη θάλασσα ανάμεσα στις ακτές των ψυχών σας και τούς ανέμους του ουρανού να χορεύουν ανάμεσά σας.

Τόσο απλό κι όμως τόσο δύσκολο στην πράξη. Εν τέλει ο γάμος είναι μια πρόκληση. Καλές οι βουτιές στη θάλασσα, αλλά έχεις τα κότσια να κάνεις βουτιά στην ψυχή σου και μέσω του συντρόφου σου να σε γνωρίσεις;

Challenge accepted εγώ θα πω.