Tα ξωτικά κι ο Salvatore Ferragamo

Παπούτσια και παραμυθένιες ιστορίες είναι τα δύο αγαπημένα μου θέματα! Οι περισσότεροι ανά την υφήλιο, fashionistas και μη, γνωρίζουν τον διάσημο οίκο Ferragamo αλλά λίγοι γνωρίζουν την προσωπική ιστορία του Salvatore Ferragamo και πως έφτασε στην κορυφή.

 Ακόμα πιο λίγοι γνωρίζουν ότι οι γόβες stiletto ήταν δική του έμπνευση. Στην ηλικία των εννέα χρόνων έφτιαξε το πρώτο του ζευγάρι παπούτσια για την αδερφή του και τότε αποφάσισε να γίνει υποδηματοποιός.
 Όχι ότι θα ήθελε αλλά ότι επρόκειτο να γίνει. Σημαντική διαφορά. 

Στα δεκατρία του άνοιξε κατάστημα μέσα στο σπίτι του και λίγο αργότερα μετανάστευσε στις Η.Π.Α. Εργάστηκε σε εργοστάσιο υποδημάτων αρχικά κι έφτασε να σχεδιάζει για κινηματογραφικές παραγωγές. Τα ρουμπινένια παπούτσια της Dorothy στην ταινία του 1939 '' Ο μάγος του Οζ" ήταν δική του δημιουργία. Το μυστικό της επιτυχίας της παραγωγής του ήταν η επιμονή του στις ποιοτικές προδιαγραφές. Και μέχρι τώρα ο οίκος έχει διατηρήσει αυτή την αρχή. Προσήλωση στον στόχο του λοιπόν. Ακόμα κι όταν η οικονομική κρίση του 1929 επέφερε τεράστιο πλήγμα στις επιχειρήσεις του. Η ιστορία του Salvatore Ferragamo μου θυμίζει το γνωστό παραμύθι των αδελφών Grimm. Συνέβη πολλά χρόνια πριν γεννηθεί ο ίδιος….

Ήταν κάποτε ένας τίμιος υποδηματοποιός που δούλευε πολύ σκληρά. Παρά την κοπιαστική προσπάθεια όμως, δεν κέρδιζε αρκετά χρήματα. Και ήρθε έτσι ο καιρός που το μόνο που του απέμεινε ήταν λίγο δέρμα που έφτανε για να φτιάξει μόνο ένα ζευγάρι παπούτσια. Έκοψε και σχεδίασε το δέρμα και το άφησε έτοιμο για να το ράψει το επόμενο πρωί. Η συνείδησή του ήταν καθαρή και η καρδιά του έλαμπε παρά τα τόσα προβλήματα που είχε.Έτσι λοιπόν κατευθύνθηκε γαλήνια στο κρεβάτι του, άφησε όλες του τις έννοιες να τις φροντίσουν τα όντα του Ουρανού κι αποκοιμήθηκε. Το πρωί αφού προσευχήθηκε, προχώρησε προς το μικρό του εργαστήρι όπου με έκπληξη βρήκε τα παπούτσια ραμμένα κι έτοιμα πάνω στον πάγκο. Ο καλός άνθρωπος δεν ήξερε τι να σκεφτεί γι' αυτό το παράξενο συμβάν. Περιεργάστηκε τα παπούτσια και δεν βρήκε ούτε μία λάθος βελονιά. Όχι μόνο δεν τους έλειπε τίποτα, αλλά πραγματικά ήντουσαν αριστούργημα!

Την ίδια κιόλας μέρα ήρθε ένας πελάτης και τα παπούτσια του ταίριαζαν τόσο πολύ, που πρόθυμα έδωσε παραπάνω χρήματα από την συνηθισμένη τους τιμή για να τ' αγοράσει. Ο φτωχός παπουτσής λοιπόν αγόρασε με αυτά τα χρήματα δέρμα αρκετό για δύο ζευγάρια παπούτσια. Το βραδάκι σταμάτησε την δουλεία, άφησε τα δέρματα στον πάγκο με σκοπό να ξυπνήσει νωρίς να τα τελειώσει και πήγε για ύπνο. Βέβαια και πάλι όταν ξύπνησε το πρωί, γλύτωσε όλον τον κόπο αφού τα παπούτσια ήταν έτοιμα και καλοραμμένα. Σύντομα μπήκαν πελάτες και τον πλήρωσαν γενναιόδωρα για τα αγαθά του. Τόσο γενναιόδωρο ήταν το ποσό, που με αυτό αγόρασε δέρμα για τέσσερα ζευγάρια παπούτσια. Όπως συνήθως σταμάτησε την δουλεία του το βράδυ και το πρωί ανακάλυψε ξανά ότι τα παπούτσια ήταν έτοιμα. Αυτό συνεχίστηκε για κάποιον καιρό. Άφηνε δουλειά για την επόμενη μέρα και την αυγή τα έβρισκε κιόλας έτοιμα. Τα παπούτσια ήταν τόσο καλοραμμένα σαν έργα τέχνης και το εμπόριο πήγαινε τόσο καλά που ο καλός παπουτσής έγινε σύντομα πλούσιος. 'Ενα βράδυ κοντά στα Χριστούγεννα, όπως καθόταν στο τζάκι με την γυναίκα του και συζητούσαν της είπε: '' θα ήθελα σήμερα να μείνω ξύπνιος και να παρακολουθήσω ποιο είναι αυτό το μυστηριώδες πλάσμα που έρχεται και κάνει την δουλειά για μένα."Η ιδέα άρεσε πολύ στη γυναίκα του κι έτσι άφησαν ένα φωτάκι αναμμένο και κρύφτηκαν σε μια γωνιά του δωματίου πίσω απ΄τις κουρτίνες περιμένοντας να δουν τι θα επακολουθήσει.

Πλησιάζοντας τα μεσάνυχτα, εμφανίστηκαν δύο γυμνά λιλιπούτεια πλασματάκια που έμοιαζαν με νάνους. Κάθησαν στον πάγκο εργασίας του παπουτσή κι έπιασαν αμέσως δουλειά. Περνούσαν τις βελονιές με τόση μαεστρία και γρηγοράδα που ο παπουτσής είχε συγκλονιστεί. Συνέχισαν χωρίς διάλειμμα και τελείωσαν όλα τα παπούτσια πριν το ξημέρωμα. Τα άφησαν στον πάγκο, έτοιμα προς πώληση κι εξαφανίστηκαν αστραπιαία.

Την επόμενη μέρα η γυναίκα είπε στον παπουτσή: " Οφείλουμε να είμαστε ευγνώμονες σ' αυτά τα μικρά πλασματάκια που μας έκαναν πλούσιους. Βλέποντας τα να κυκλοφορούν χωρίς ρουχαλάκια σκέφτηκα να τους φτιάξω κάτι να αποφύγουν το κρύο,ως ευχαριστήριο δώρο. Θα τους ράψω δύο πουκαμισάκια και παντελονάκια κι ένα παλτό για τον καθένα. Κι εσύ λέω να τους φτιάξεις από ένα ζευγάρι παπούτσια Η σκέψη αυτή άρεσε πολύ στον καλό παπουτσή κι έτσι ένα απόγευμα όταν όλα τα ρουχαλάκια και παπουτσάκια ήταν έτοιμα, τα άπλωσαν στον πάγκο. Έπειτα κρύφτηκαν πίσω απ΄την κουρτίνα και περίμεναν τα μικρά ξωτικά. Μόλις χτύπησε το ρολόι μεσάνυχτα, τα ξωτικά εμφανίστηκαν χοροπηδώντας και πήραν τις συνηθισμένες τους θέσεις στον πάγκο εργασίας. Μόλις είδαν ότι αντί για δουλειά, τους περίμεναν ρουχαλάκια και παπουτσάκια άρχισαν να γελούν τρισευτυχισμένα.

Ντύθηκαν αμέσως σε αστραπιαίο χρόνο και χόρευαν, γελούσαν και χοροπηδούσαν χαρούμενα μέχρι που απομακρύνθηκαν από την πόρτα του σπιτιού και χάθηκαν πέρα στο λιβάδι. Το καλόκαρδο ζεύγος δεν τα ξαναείδε. Όμως όλα πήγαιναν υπέροχα από τότε και για όσο καιρό έζησαν.

Σκοπός του παραμυθιού όταν μας το διάβαζαν μικρά, δεν ήταν για να μας παραπλανήσουν ότι υπάρχουν ξωτικά, ούτως ώστε να τα αμφισβητήσουμε εμείς μεγαλώνοντας για να δείξουμε ότι ωριμάσαμε. Πετάξαμε από πάνω μας τα παραμύθια, τις νεράιδες, τα ξωτικά, τον Άγιο Βασίλη και τι μας έμεινε να πιστεύουμε;

Ο Salvatore Ferragamo ανέκαμψε την οικονομική κρίση γιατί είχε όραμα. Όχι μόνο δεν πτοήθηκε, αλλά χρησιμοποίησε πρωτοποριακά υλικά όπως ο φελλός, η τσόχα, το ξύλο κι έκανε την ανατροπή. Αυτά που θαυμάζουμε εμείς τώρα στη vogue και παρακαλάμε για ένα τέτοιο πακεταρισμένο δωράκι κάτω απ΄το χριστουγεννιάτικο δέντρο.

 Μάλλον κάποια ξωτικά θα του ψιθύρισαν τις ιδέες ,σαν αυτά του παραμυθιού με τον παπουτσή. Και γιατί να τα άκουσε εκείνος κι άλλοι δεν τα βλέπουν, ούτε τα ακούνε; Γιατί απλά δεν πτοήθηκε.