Τα Μορφώματα που έθαψες στο σώμα σου

Την Κρυσταλλία την  ήξερα πολλά χρόνια αν και δεν κάναμε κολλητή παρέα. Έμενε στην απέναντι πολυκατοικία  κι όποτε την συναντούσα στην είσοδο, πίναμε ένα καφέ στα γρήγορα και τα λέγαμε.

Αλλά και να μην είχαμε καιρό να τα πούμε, οι πνιγηρά κοντινές πολυκατοικίες που μπορείς να απέχεις μιαν ανάσα απ’ τη κουζίνα του απέναντι, σου δίνουν περίτρανα το δικαίωμα να συμμετέχεις στην ιδιωτική ζωή του.

 Η κάθε τρυφερή στιγμή, ο κάθε τσακωμός, ακόμα και οι σιωπές που μυρίζουν μπαρούτι, προσφέρονται ευθαρσώς στο πιάτο σου.

 Τώρα τελευταία είχε αποκτήσει μια σχέση και φαινόταν πολύ ανανεωμένη. Επιτέλους γιατί οι προηγούμενοι της είχαν αφήσει αρκετές ρυτίδες.

Ενώ λοιπόν οι προηγούμενες σαιζόν που παρακολουθούσα με τους πρώην συμπρωταγωνιστές της περιείχαν πολύ μελόδραμα, αυτή η σαιζόν με τον καινούριο, τον Θάνο, έμοιαζε σαν κινηματογραφικό ερωτικό block buster.

Μετρούσαν ήδη εφτά μήνες μαζί και ο Θάνος περνούσε σχεδόν όλες τα μερόνυχτα της βδομάδας στο σπίτι της.

Τους έβλεπα να παίζουν και να κυνηγιούνται στην κουζίνα μαγειρεύοντας ή να κάθονται στο μπαλκόνι μαζί και να φτιάχνουν χειροτεχνίες. Ενίοτε καλούσαν και φίλους τους στο σπίτι και έπαιζαν επιτραπέζια μέχρι το πρωί. Και το παραθέτω αυτό γιατί έχει σημασία μια που ποτέ δεν την είχα δει να φέρνει παρέες φίλων στο σπίτι της.

Μπορούσες όχι απλά να δεις απ’ το απέναντι μπαλκόνι, αλλά και να μυρίσεις τον βαθύ έρωτα τους.

« ο Θάνος μου έφερε μια σίτα για το υπνοδωμάτιο γιατί τα κουνούπια είναι σ’ έξαρση» έλεγε, λες και ο Θάνος της είχε φέρει όχι απλά μια σίτα αλλά τον κόσμο όλο στα πόδια της.

Σε αντίθεση με τους μαύρους κύκλους που της έφερνε η προηγούμενη τετράχρονη σχέση της. Κι απορώ  πως άντεξε τέσσερα χρόνια με τον κρετίνο που μπαινόβγαινε σαν σίφουνας στο σπίτι της και την άφηνε μόνη να πίνει αργά-αργά την θλίψη της μ’ ένα μπουκάλι κρασί.

Ένα απόγευμα άκουσα μεγάλο σαματά απ’ το σαλόνι της. Πρώτη φορά άκουγα την Κρυσταλλία έτσι αφηνιασμένη ,να πετά τόνους κοσμητικά επίθετα στον Θάνο.

 Στο επόμενο λεπτό έμαθα και τον λόγο. Ο Θάνος βρισκόταν κάθε Κυριακή απόγευμα με τους φίλους του για να παίξουν ένα παιχνίδι που από την αλαλιασμένη φωνή της Κρυσταλλίας δεν κατανόησα, και ήταν μια παράδοση που κρατούσε χρόνια ,πολύ πριν την γνωρίσει.

« Που χαλάς την μόνη μέρα που έχουμε ολόκληρη μαζί για να βρίσκεσαι με τα μπακούρια τους φίλους σου που δεν έχουν άλλη ζωή απ’ το να παίζουν παιχνίδια λες και είναι ακόμα δεκαπέντε χρονών! Τι θες να πεις ότι περνάμε όλα τα υπόλοιπα απογεύματα μαζί; Τα μετράς σαν φυλακισμένος; Όχι δεν παραλογίζομαι, εσύ δεν με εκτιμάς ενώ θα έπρεπε να δεις καλύτερα τον καθρέφτη σου! Χάρη σου έκανα που σε κοίταξα ρε!»

Δεν είχα κάτι να πετάξω στον γενικό πίνακα της απέναντι πολυκατοικίας για να πέσει το ρεύμα. Κάτι τελωσπάντων να κάνω, που θα την απέτρεπε να συνεχίσει την φαρμακερή φράση της. Ευτυχώς φρόντισε το σώμα της γι’ αυτό.

Ξαφνικά διπλώθηκε στα δύο κι άρχισε να βογκάει. Είδα τον σαστισμένο Θάνο που δεν είχε προλάβει να θυμώσει, να την μεταφέρει στο υπνοδωμάτιο και να καλεί το ασθενοφόρο.

Την επόμενη μέρα της χτύπησα το κουδούνι. «Είδα την κλήση σου» μου είπε. «Τρόμαξες με το ασθενοφόρο ε; ένας κωλικός ήταν. Αλλά με τις εξετάσεις βρήκαν και κάτι άλλο. Έχουν μείνει μέσα στο έντερο κόπρανα τριών χρόνων. Απίστευτο έ; Δεν είχα ποτέ ενόχληση.»

«Έχεις τα σκατά μέσα σου τριών χρόνων από τον πρώην σου» μου ήρθε να της πω αλλά κρατήθηκα.

Βλέπετε όλα τα κοσμητικά επίθετα και η έκρηξη δεν προοριζόταν για τον Θάνο και σίγουρα όχι για τους φίλους του, που τους εκτιμούσε πολύ.

Ήταν όλα όσα δεν είχε εκτοξεύσει ποτέ στον προηγούμενο, τον σίφουνα που έμπαινε για λίγο στο σπίτι της μόνο για να λερώσει τα σεντόνια και την ψυχή της.  Έμπαινε για λίγο στα κλεφτά κι έφευγε για να διαθέσει όλο του τον χρόνο στα φιλαράκια του. Κι αυτό η Κρυσταλλία το κατάπινε αμάσητο μέχρι που τον χώρισε αθόρυβα.

  Δεν πρόλαβε να καθαρίσει όμως τις βλαβερές σκέψεις και ανασφάλειες που της δημιούργησε.

Η περίπτωσή της μ’ έκανε να σκεφτώ πόσο σχετίζονται οι ασθένειες του σώματος με τις ασθένειες της ψυχής. Καταπίνουμε τα κόμπλεξ και το σαράκι μας και πάμε στην επόμενη σχέση χωρίς να έχουμε καθαρίσει τα περιττώματα που μας δημιούργησαν οι προηγούμενοι. Κι αυτά τα περιττώματα


μαζεύονται και γίνονται μορφώματα.

Και αναρωτιέσαι πως συνέβη αυτό, ειδικά αν προσέχεις και την διατροφή σου. Την τροφή της σκέψης όμως την προσέχεις; Μήπως να έκανες και μια νοητική δίαιτα απ’ όλες τις αρνητικές σκέψεις και τα κατηγορώ που ταΐζεις κάθε μέρα τον εαυτό σου;

 Γιατί μπορεί να μάζεψες τα κουρέλια σου πριν απ’  το πολυπόθητο νέο ραντεβού και να φόρεσες τα καινούρια παπούτσια που σε κάνουν να φαίνεσαι ανανεωμένος/η , αλλά αυτά δεν εξαφανίζουν τα παλιά τραύματα.

Μπορεί να τα κουκούλωσες στην ψυχή σου αλλά κάποια στιγμή, δυστυχώς πάντα την ακατάλληλη, θα ξεθαφτούν σαν κόκαλα από κάποιο σκυλί.

 Κι επειδή είναι κρίμα να μετράμε απώλειες όταν οι καλές σχέσεις έχουν γίνει κάτι τόσο σπάνιο, κι ακόμα χειρότερα, να δημιουργούμε ασθένειες στον εαυτό μας, θα πω σε σένα που με διαβάζεις ότι και στην Κρυσταλλία.

Καθάρισε τον εαυτό σου απ’ τα σκουπίδια και βεβαιώσου ότι έχεις αποτινάξει το παρελθόν, πριν κάνεις το επόμενο βήμα.

 πρώτη δημοσίευση www.pillowfights.gr

The Elder's wand

Τhe Elder’s wand: τo μαγικό ραβδί του Dumbledore που πολλοί νόμιζαν ότι το elder μεταφράζεται ως ‘’του γηραιότερου’’. Κι όμως η ακριβής μετάφραση είναι Κουφοξυλιά ή Ζαμπούκος( απ’ όπου προέρχεται και η γνωστή μας σαμπούκα). Sambucus Canadensis, the Elder Mother:the Queen of herbs.

Queen γιατί και τα φύλλα αλλά και οι καρποί της είναι πλούσια σε βιταμίνη c και θεραπεύουν από βήχα μέχρι φλεγμονές. Όμως αυτό που μας ενδιαφέρει είναι γιατί  επέλεξε η J.K.Rowling ένα ραβδί από κουφοξυλιά για τον πιο ισχυρό μάγο στον κόσμο του Harry Potter. Και μάλιστα για το τελειωτικό χτύπημα στο Κακό.

Η κουφοξυλιά είναι το δέντρο που αντιπροσωπεύει την γέννηση και τον θάνατο. Το κάθε τέλος είναι ένα ξεκίνημα. Το σύμβολό της άλλωστε στο Ρουνικό αλφάβητο λέγεται The inevitable= Το μοιραίο και  είναι μια κάθετη γραμμή με πέντε πλάγιες. Κάθε ζαμπουκολούλουδο έχει πέντε πέταλα με πέντε κίτρινους στημόνες.Παραπέμπει στην ιερή πεντάλφα των Κελτών που ήταν σύμβολο ισχυρής προστασίας κι όχι σατανιστικό όπως διέδωσε η Εκκλησία.

Elder be the Lady’s tree, burn it not or cursed you’ll be γράφει το Wiccan Rede. Οι Δρυίδες  που το θεωρούσαν ένα απ΄τα ιερότερα δέντρα, χρησιμοποιούσαν το ξύλο του για  προστασία κι εξοστρακισμό των κακόβουλων δαιμονίων. Στην Ευρώπη φύτευαν κουφοξυλιές στα κοιμητήρια κι έφτιαχναν φλάουτα από τον φλοιό τους για να επικοινωνήσουν με τις νεράιδες, τις νύμφες της δικής μας μυθολογίας. Στις παραδόσεις η κουφοξυλιά απεικονίζεται ως γηραιά γυναίκα που συμβουλεύει τι να πετάξεις μακριά και τι να κρατήσεις για το νέο έτος.

Περισσότερα στο group μας Stellar Charisma Deck 

https://www.facebook.com/groups/646105102171953/

Η μυρωδιά της Αγάπης

Οι άνθρωποι μαθαίνουν απ΄τα γεννοφάσκια τους ότι για να λάβουν προσοχή κι αγάπη, πρέπει να πουλήσουν κάτι. Αυτή την σκέψη είχα κάποιο καλοκαιριάτικο απόγευμα ενώ βρισκόμουν στο Αττικό Πάρκο.

 Παρατηρούσα μια ομάδα πιθηκόβιων ανθρώπων να ταΐζουν τους γνωστούς  Λεμούριους, για να προσελκύσουν αυτά τα γλυκύτατα ζωάκια να έρθουν στην αγκαλιά τους.

 Υπήρχαν τουλάχιστον εκατόν πενήντα πινακίδες που ανέγραφαν με τεράστια γράμματα: «MHN TΑ ΤΑΪΖΕΤΕ. ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΤΕ ΒΛΑΒΗ» . Aλλά αυτοί εκεί…τον χαβά τους.

 «Δώσε τους κι άλλο για να έρθουν κοντά σου» συμβούλευε η μάνα το παιδάκι της. Δεν ξέρουν άλλο τρόπο επικοινωνίας με τα ζώα, με την φύση. Δεν ξέρουν να επικοινωνήσουν γενικά.

Πρέπει κάτι να δώσουν, κάτι να πουλήσουν για να λάβουν προσοχή και τρυφερότητα. Κι όπως μπουκώνουν αφειδώς τα καημένα ζωάκια, έτσι κάνουν και με τα παιδιά τους. Δεν έχουν να δώσουν αγάπη, αφού όπως νομίζουν, πρέπει να πουλήσουν για να έχουν. Κι έτσι αφού δεν έχουν μέσα τους την αγάπη, μπουκώνουν με ζάχαρη κι άλλες ανοησίες τα παιδιά τους.

Είναι πάλι κι αυτοί που λένε ότι έχουν μέσα τους τόση  μα τόση αγάπη… Την κρατάνε βέβαια ενέχυρη. «Μα έχω τόση αγάπη μέσα μου! Κι από τότε που εκείνος έφυγε δεν έχω που να τη δώσω!» άκουσα μια γυναίκα να εκμυστηρεύεται στην φίλη τους ενώ βρισκόντουσαν για καφέ.

Αλήθεια ε; Και είναι κλειδωμένη αυτή η αγάπη; Ήθελα να την ρωτήσω. Γράφει μόνο το όνομα εκείνου; Σκέφτηκες ότι μπορείς να την προσφέρεις απλόχερα, έστω για μια φορά δεν σου λέω κάθε μέρα, σε κάποιον χωρίς αντάλλαγμα; Όχι δεν εννοώ τους φίλους, όπως θα βιαστείς να συμπεράνεις.

Σου πέρασε απ΄το μυαλό να μαγειρέψεις την σπεσιαλιτέ σου, που μόνο για τους δικούς σου ανθρώπους έχεις και να την προσφέρεις σ’ εκείνον τον άστεγο που συναντάς συνέχεια στη γωνία;

Αντί να οδύρεσαι τα απογεύματα στις καφετέριες, σκέφτηκες να επισκεφτείς μια στέγη φροντίδας παιδιών που δεν έχουν γονείς και να τους διαβάσεις εσύ; ‘Η έστω να προσφέρεις γραμματειάκη υποστήριξη που τόσο έχουν ανάγκη; Πίστεψε με, στο λέω εκ πείρας, θα νιώσεις τέτοια πληρότητα με μια τόσο μικρή προσφορά, που θα εγκαταλείψεις τις ιδέες σου για χαμένη αγάπη.

Κι έπειτα τι χαμένη; Ότι δίνεις, σου επιστρέφεται. Αυτό είναι νόμος της Φυσικής.

«Μπορείτε να προσφέρετε την αγάπη σας χωρίς όρους, μπορείτε να είστε γενναιόδωρος με την αγάπη σας, γιατί έχετε μια μαγική κουζίνα στην καρδιά σας. Τότε, όλοι αυτοί οι διψασμένοι για αγάπη άνθρωποι, που πιστεύουν ότι η καρδιά είναι κλειδωμένη ,θα θέλουν να βρίσκονται πάντα κοντά σας για την αγάπη σας.» γράφει ο Miguel Ruiz στο βιβλίο του «Μαγική κουζίνα της αγάπης».

Όχι για τις λιχουδιές σας, όχι για τα καλλίγραμμα κανιά σας, ούτε για τα μυώδη μπράτσα σας. Γι’ αυτή την μυρωδιά που εκπέμπετε όταν αγαπάτε όλο τον κόσμο, θα προσθέσω εγώ.

Στην Αγάπη,

 το φυσικό πρόσωπο και μητέρα μου, που διαθέτει μια τέτοια κουζίνα.

Η εξαδέλφη Ψυχή σου

« Τριαντατρία χρόνια ευτυχισμένου γάμου μετρούν σου λέω! Στις μέρες μας που δεν μένει τίποτα όρθιο, μπορείς να το συγκρίνεις με άθλο του Ηρακλή!» φώναζα μ’ έμφαση στην κολλητή μου.

«Εντάξει Αναστασάκι, τα περισσότερα ζευγάρια ξεχνάνε στην πορεία των χρόνων το πως ξεκινήσανε, τι τους ένωσε κι αγαπήθηκαν. Ενώ εκείνοι είναι αλλιώς. Όταν έχεις παλέψει πολύ για έναν έρωτα, μαθαίνεις να τον προφυλάσσεις» μου απάντησε η φίλη μου η Έλλη.

Και γιατί εκείνοι είναι αλλιώς;

Η Λίλιαν ήρθε στην Ελλάδα με τ’ αδέλφια της και τους γονείς της, όταν ήταν δεκατεσσάρων. Μετανάστες στη Βοστώνη της Αμερικής οι γονείς της, φρόντισαν να συσφίξουν τις σχέσεις με το υπόλοιπο σόι αφού θα έμεναν μόνιμα.

Έτσι η Λίλιαν άρχισε να γνώριζει όλα τα ξαδέρφια της και να βγαίνει μαζί τους πλην του Αλέξανδρου που ήταν φαντάρος. Συναντήθηκαν για πρώτη φορά, μετά από τρία χρόνια σε μια οικογενειακή γιορτή.

«Ποιος είναι αυτός ο κούκλος;» ρώτησε την μικρή κόρη της θείας της.

«Εμ...είναι ο αδελφός μου, που έλειπε φαντάρος» απάντησε η μικρή στη Λίλιαν που ζαλίστηκε μόλις το άκουσε. Ο Αλέξανδρος ήταν τότε εικοσίτριων χρόνων και ένεκα εμφάνισης κιόλας, τις είχε τις εμπειρίες του. Όμως μόλις την είδε αποφάσισε ότι αυτή ήταν η γυναίκα της ζωής του και δεν μετάνιωσε ακόμα κι όταν του συστήθηκε ως κόρη του θείου του!

Σας τα περιγράφω όπως ακριβώς μου τα είπαν. Η Λίλιαν στην αρχή πάλεψε αυτή την έντονη έλξη όσο μπορούσε.

«Δεν σε καταλαβαίνω κόρη μου. Γιατί ξαφνικά αποφεύγεις τα ξαδέλφια σου; Σε παρακαλώ πολύ, θα νομίζουν ότι επειδή μεγάλωσες στηνΑμερική τους σνομπάρεις. Θες να’ χουμε κουβέντες απ΄τους θείους σου για την διαγωγή σου; Κι αυτή η φαρμακόγλωσσα η αδερφή του πατέρα σου, είναι να μη σε πιάσει στο στόμα της! Πήγαινε σε παρακαλώ πολύ» της είπε η μάνα της.

Και πήγε. Κι ο Αλέξανδρος την κερνούσε ποτά και μιλούσαν για την καθημερινότητα της Αθήνας. Τα μάτια τους όμως έλεγαν άλλα. Οι συναντήσεις αυξήθηκαν. Πάντοτε μαζί με όλα τα ξαδέρφια, όπως συνηθιζόταν στην τότε εποχή. Και τα μάτια συνέχισαν να μιλούν φλύαρα και να τρώνε αχόρταγα. Χωρίς να υπάρξουν λόγια, είχαν ήδη αποφασίσει ότι έχουν σχέση κι ότι θα γκρέμιζαν οικογένειες αν χρειαζόταν. Και τις γκρέμισαν.

Από εκει και πέρα η Λίλιαν που δεν έχανε επεισόδιο της Δυναστείας, έκανε σαπουνόπερα την ίδια της τη ζωή. Στην αρχή νοίκιασαν κρυφά μια γκαρσονιέρα στην Πετρούπολη και μοιράζονταν το κολατσιό του Αλέξανδρου που είχε για την δουλειά.

Ούτε η πείνα κατάφερε να σπάσει τον έρωτα τους. Όταν μαθεύτηκε το ειδύλλιο, έκαναν τις απαραίτητες εξετάσεις που βεβαίωναν ότι δεν θα υπάρξει κανένα προβλημά με τα γονίδια τους σε περίπτωση εγκυμοσύνης.

Κατάφεραν να πείσουν τον παπά της Αρχιεπισκοπής να τους στεφανώσει, αλλά τελευταία στιγμή η μάνα του Αλέξανδρου σταμάτησε τον γάμο, απειλώντας τον παπά ότι θα τον φυλακίσει.

Έτσι αναγκάστηκαν οι δύο ερωτευμένοι να φύγουν στην Αμέρικη, επικυρώνοντας εκεί τα γαμήλια δεσμά τους. Μετά από ένα χρόνο η Λίλιαν εμφανίστηκε στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν η μητέρα της, ούσαν επτά μηνών έγκυος. Οι συγγενείς με το που την αντίκρυσαν, γύρισαν την πλάτη κι έφυγαν.

Τ’ αδέρφια τους το αποδέχτηκαν εξαρχής αλλά οι γονείς και οι θείοι έκαναν χρόνια να το ξεπεράσουν. Καταλαβαίνετε ότι τα ονόματα έχουν αλλάξει γιατί ακόμα και τώρα για τους παραέξω, είναι κατάπτυστοι.

Κατάπτυστοι για ποιον; Πάμε στο ηθικόν του πράγματος. Προσέβαλλάν τον λόγο του Θεού; Ο πατέρας της Χριστιανικής Εκκλησίας Ισαακ, είχε νυμφευθει την πρώτη του ξαδέρφη. Προσέβαλλαν μήπως τον λόγο των ανθρώπων; Ο ίδιος ο πρωτεργάτης της εξελικτικής θεωρίας, ο Δαρβίνος είχε αποκτήσει δέκα παιδιά με την ξαδέλφη του.

Για να μην μιλήσω για τον Einstein και τον H.G.Wells. Αναφέρεται ότι το 50% των γάμων που έχουν διατελεστεί απ΄την αρχαιότητα εώς σήμερα, είναι μεταξύ ατόμων με βαθμό συγγένειας.

Μέχρι το 1860 ήταν ένα φαινόμενο σύνηθες κι άρχισε ν’ απάγορεύεται λόγω των περιπτώσεων γενετικών διαταραχών στις βασιλικές οικογένειες.

Κι εδώ που φτάσαμε στο κυρίως ζήτημα, ας διαχωρίσουμε τα πράγματα μια και καλή. Έιναι απολύτως λογικό όταν παντρεύονται κατ’ εξακολούθησιν ξαδέρφια μεταξύ τους απο γενιά σε γενιά, κάπου το αίμα να γίνει νερό.

Όμως εδώ μιλάμε για δύο μόνο ξαδέρφια που σαφώς δεν έχουν σκοπό να βάλουν τα παιδιά τους να κάνουν το ίδιο.  Σύμφωνα με τεκμηριωμένες έρευνες, ενδέχεται μόνο το 3% των παιδιών από τέτοιους γάμους να παρουσιάσουν γενετικές ανωμαλίες. Είναι το ίδιο ποσοστό με το να μείνει μια γυναίκα έγκυος στα σαράντα.

Μάλιστα τα παιδιά των καπνιστών έχουν 50% πιο υψηλές πιθανότητες να παρουσιάσουν γενετικές διαταραχές. Βέβαια καμία πολιτεία δεν έχει απαγορεύσει την εγκυμοσύνη μήτε στις καπνίστριες, μήτε στις σαραντάχρονες.

Κι εφόσον υπάρχουν πλέον εξετάσεις  με τις οποίες μπορεί το ζευγάρι να εξετάσει τα χρωμοσώματα τους, είναι τελείως άτοπο να αποφασίζει μια κυβέρνηση για το ποιον μπορείς να παντρευτείς και ποιον όχι.

 Πρόσφατα τους είδα και σχεδόν μύρισα την βαθιά τους αγάπη. Και διερωτώμαι: Θα αφήσεις τα πρέπει των άλλων να σε κρατήσουν μακριά απ΄την αδελφή ψυχή σου; Έστω κι αν είναι η εξαδέλφη σου;

1η δημοσίευση www.pillowfights.gr